Çekilin Başımdan

Posted by Sximnik | Posted in | Posted on 1:54 PM

Çok uğraştınız beni kendinize benzetmek için Güzel sözlerin içine zehir kattınız. Dürüstlük diye oyunlar oynadınız hep bana Aşk adı altında canımı yakınız. Hangi tutku hangi sevgi örter gerçeği İhaneti entrikayı, yalan yeminleri Uzak durun yanaşmayın, Boş yere konuşmayın, Anlamaya çalışmayın, Çekilin başımdan offf… İnsanlık aşk dilenirken siz israf ettiniz, Boş vaatlerle oyalayıp çok beklettiniz, Sevgi yerine nefret tohumu ektiniz Histeri ve kıskançlıkla canıma yettiniz Hakkınız yok şimdi düşlerime karışmaya Siz kalın yerinizde çıkmayın karşıma Uzak durun yanaşmayın, Boş yere konuşmayın, Anlamaya çalışmayın Çekilin başımdan offf… Uzak dur, Yanaşma…

Məktublar Pt.1

Posted by Sximnik | Posted in | Posted on 12:28 PM

Məğlubların övladıyıq biz. Onlardan daha məğlubuq. Heç döyüşə başlamamış uduzmuşuq. Heç bir mübarizə görməmiş kürəyi yerə dəyənlərik. Rəqib nədi bilmədən, düşmən görmədən məğlub olanlarıq... Doğulmamış ölənlər... Ən güclülərik. Gücümüzü zəifliyimizdən alırıq. Məğlubiyyət bizə güc, inam verir. Sonda qalanların öndə gedənlətiyik. Həyatımız bitdikdən sonra atomar səviyyədə torpağa qarışıb kainatın bir parçasına çevrilib iyrənc varlığınızı davam etdirməyiniz üçün ilahi görəvimizə davam edəcəyik. Həyatımız bitdikdən sonra... heç başlamayan həyatımız. Biz öldükdən sonra var olanlarıq. Göyün üzərindəki qəhvəyi dənəciklər. Mövcudiyyətimizin məqsədi sadəcə bir gül yetişdirməkdir bizim. ən gözəl gülü bitirmək üçün yığışmışıq. ən gözəl gül ən çox peyin olan yerdə bitirmiş. O cındır tarixi qəhrəman, tarixin axışını dəyişəcək ağzı sperma qaynayan qəhbə... içəcək qanımızı, udacaq enerjimizi... 39cu gün gözünü açanlarıq biz. Dözmədi tanrı, 39cu gün üfürdü bizə ruhundan. Adəmdənn əvvəl yarananlarıq... çox gördü bizə sevinc yağışın. Sadəcə kədər qaldı bizə... 30gün yağıb bir ömür sürəcək kədər... ShamRain. Süni seçmədən artaqalanlarıq biz... hiperbolular... heç var olmayan divarlarla örtülü, darısqallıqda nəfəs alanlar. Divarlardan nəfəs alanlar... Ən güclülərik. Sizə məğlub olmuşuq. Sizin oğraş “insanlıq” anlayışıvıza. Ama özümüzə qalib gəlmişik. Qıra bilmədik divarlarınızı, amma dırnaqlarımızı itirdik, barmaqlarımızdan axıtdıq damla damla qanımızı. Siz böyüdükcə biz kiçildik, siz öldükcə biz dirildik. Siz nəfəs aldıqca biz öldük. Əzildik., sizin baxışlarınızın altında... yüdiz bitirdiz ömrümüzü... biz qorxmadıq mövcudiyyətimizin yox olmasından, sona çatmasından... heç başlamayacağından qorxduq... Bilmədik həzsiz, zövq almadan yaşamaq nədir. Heç dadını bilmədik. Və 39 günə yarandıq. Və var olmadıq heç, sadəcə mövcudiyyətimiz oldu... yaşlanmadıq... sonumuzu bildik ama unutduq. Cavabını bilə bilə suallara səhv cavab verdik. Kəsiləcəyimizi bilsək belə həyəcanlandıq nəticələri gözlərkən. Murdar olmadıq sizin kimi. Itirmədik səbəblərimizi, insanlığımızı... heç bataqlığa düşmədik... cığırla getdik... əl uzatdıq sizə, ama bizi də aparmaq istədiz... daşdan divrlar hördü qəlbimizə, qoyadız çırpınmağa... Hər şeyimizi aldız... kədəri və tanrının ilk bəxşişinni qoyduz arxanızca... bizim üçün... lazımsız bildiz... üz çevirdiz... lağ elədiz... halbuki var olma səbəbiniz idi. Wondering why the pain never deserted me The sadness sorrow bewilderness that never ends... My sweet nightmares end... And İ wake alone And İ hear the sound of raindrops On the windiwglass again... My sorrow rains And the sky falls down To the oceans... Hər zaman alçaldıq, qoparıldıq, tapdalandıq. Ama dayandıq, köksümüzü sipər etdik. Dözdük, səbr etməyi öyrəndik... döyüşməyi öyrəndik, özümüzə qarşı... Antonius olmadıq, Antisfen olduq, Napoleon olmadıq, Krişnamurti olduq, Attikus olduq, Ömər olduq.. Müxtəlif zamanlarda zühur etdik. Antisfenlə, Diyogenlə, Ömərlə, Şəmslə, Mövlana ilə.... Sartrla, Celine ilə... Bardamu, Raskolnikov, Mışkin, Marseult, Turqut, Hikmət, Sürəyya, Sadık ilə.... Sonra qruplar şəklində zühur etdik.... adımıza Anathema, Saturnus,ShamRain, Wolverine, Draconian, Katatonia, Agalloch, Dark the Suns, The Howling Void dedilər... Acedia dedilər...

Lənət Olsun Sənə...

Posted by Sximnik | Posted in | Posted on 9:07 AM

Hamsı sənə görə oldu... tək səbəbkarı sənsən... sən alçaq... insani hissləri heç dərk eləməyən qəlbsiz məxluq.... sən oğraşın ucbatınnan oldu... bu nə əzabdı bu nə vəziyyətdi düşmüşəm. sən bivecə görə mən artıq `sevdiyim`ə nifrət eliyirəm... nə qədər olar axı? Nə taxtabaş adamsan sən... ay it balası sənə 100 dəfə demişəm ki bu telefonuva kontur al daaa... konturun yoxdu bu nə danışmaq sevgisidi baş qaldırıb səndə? Yoxdu konturun sox içivə deyəcəklərivi məni görəndə dinən də blət... bəsdi dəə... artıq sinir krizləri keçirirəm.. artıq sənin atdığın bu bakcell`in belə xəbəri olmayan vızıvlardan təngə gəldim artıq. Onların əlindən artıq hər dəfə ən sevmədiyim insan zəng edəndə belə ehvalım çox yaxşı olsun, ona gözəl əhvalla cavab verim deyə zəngə qoyduğum ən `sevdiyim` track`ə də nifrət edirəm. nə fikirləşirdim nə oldu... sənə görə.. sənə görə... düşünürdüm ki hər zəng gələndə şad olum ki yenə ən sevdiyim səs gəlir... ama indi o qədər sinirlərimə toxunub ki zəng gələndə lap `mozalan`ın gününə düşürəm. ən sevdiyim insan belə zəng edəndə ona ağır bir şəkildə yaşıma görə çooooxxx `incə` olan səsimlə `bağıraraq` `həəəə.. :@` deməkdən başqa çarəm qalmır... lənət olsun sənə...

İstəklərim sonsuzdur... Ama "sən" yetərsən...

Posted by Sximnik | Posted in | Posted on 1:01 PM

Yemək istiyirəm. mədəm partdıyana kimi... boğazımda tıxansın qalsın nefes ala bilmiyim... Qaçmaq istiyirəm.. miolin liflərindən nitrit turşusu ifraz olunub əzələ hüceyrələrinin qılaflarını dağıdanacan... damarda qanın sürəti artsın, ürək döyüntülərim tavana vursun, tab gətirmiyib partlasın... Piylənmək istiyirəm, ama nə qədər? bilmirəm.. hər bir qram piy hüceyrəsinə 40km kapilyar lazım imiş. Hesablamaq lazımdı.. o qədər piylənməliyəm ki ürək çatdırmıyıb diyansın. Qusmaq istiyirəm, o andaca mədə təzyiqi yetməsin, nəfəs borusunun klapanlarının bağlandığı vaxtda nə yuxarı qalxa bilsin nə geri qayıda bilsin.. Nəfəs almaq istiyirəm, elə dərindən ki alveollarım cırıq cırıq olsun o təzyiqdən.. Okeanın dibində canlıları araşdırmaq istiyirəm, araşdıran yerdə oksigen balonu deşilsin ya da nəbilim, şlanq cırılsın.. Kosmosa uçmaq istiyirəm, gəminin pəncərələrinin UNO məhlə uşaqları tərəfindən atılmış daş nəticəsində qırılması ümidilə.. Tasmaniyaya getmək istiyirəm, Qrant`ı xilas etməyə. O oğraş Ayrton`un gəmini batırması niyətiylə.. Üsyan etmək istiyirəm, doğrasınlar tikə tikə. Bidət eləmək istiyirəm soysunlar dərimi.. əllərimi kəssinlər, dırmaqlarımı çıxarsınlar, lezvalasınlar hər yerimi... dərimi yandırsınlar, sümüklərimi sındırsınlar.. tam xod`da Brutal Death`e qulaq asmaq istiyirəm kar olsun qulaqlarım. Bütün gün kompüterin qabağında oturum görməsin gözlərim.. bədənimi yara bassın istiyirəm, ciyərlərimə vərəm çöksün... istiyirəm fotosintez dayansın, çox demirəm bir sutkalıq... bütün beyin kapilyarlarımın partlayacağı qədər vaxt istiyirəm sadəcə. Oksigen çatışmazlığından hər hüceyrəmin gəbərib gedəcəyi qədər... xaricə getmək istiyirəm.. bəlkə bir təyyarə qəzasına düçdüm... yatmaq istiyirəm bir də oyanmamaq beklentisiyle... qazı yanıq qoymaq istiyirəm, düzdü bizdə o bəxt yoxdu ama yenə də birdən partdıyar fikriylə.. səni istiyirəm... tərəzinin bir tərəfində bu “istəklərim” bir tərəfində də sən...

Dosta Məktublar 6: "Humanizm" doğru kəlimə deyil, amma ilk ağla gələndir..

Posted by A-Psychosis | Posted in | Posted on 8:39 AM

   Yaz sonunu sevirəm daha çox, yox, payızı, payızı bəlkə də, hər nəisə, havanın sərinliyi ruhumda alışan istiliyi soyudub üz cizgilərimdəki gərginliyi yumşaltdığı üçün bəlkə də, bir rahatlıq dalğası, bir yüngülləşdirici duyğu seli vurur içimə.. Dünyada o qədər çirkli kömür birlikdə alışıb yanır ki, kirli tüstünü sinəsinə çəkmiş insanların baxışları tündləşir, iyrənc qoxan nəfəsləri burnumu qıcıqlandırır, bir çuxura yığılmış pox kütləsindən saçılan iyrənclik qədər ürəkbulandırıcı nəfəsləri.. Yağışı sevirəm, qardan daha çox, yağış yuyub aşkar edərkən gizlənənləri, qar qaraları örtüb bəyaz göstərər gözlərə. Ah, lənətə gəlmiş yağışın doldurduğu dərələrin gölməçələri, ölüm yatır oralarda, sənin ölümün, baxmaq istəməzsən yığılmış su kütləsinə, bənzərin düşər üzərinə, səni qətlə yetirmiş əkizin, hər şey eynidir, fərqli olan baxışların, gözlərinə təcavüz etmişlər sanki.. Dünyada o qədər plastik kütlə birlikdə alışıb yanır ki, soyuduqdan sonra insanların üzünə maska olur, əllərinə qandal, düşüncələrinə cəllad. Zorlayırlar beynimi götsifətli insanlar. Ha, bir də insanlıq eşqindən dəm vurub xeyirxahlıq damğası ilə dolaşan insanlar var, ki onlara həmişə söyləmək istədim: “insanlıq səni seçər, sən insanlığı seçməzsən!”..

Eşitmə...!

Posted by Sximnik | Posted in | Posted on 1:35 PM

Çıxartma o nauşnikleri qulağınnan... çıxartma... eşitmə bu oğraşdarın qeybətlərini. Etdikləri qəhbəlikləri, alçaqlıqlarını danışmalarını... lovğalıqlarını, başqalarını alçaltmalarını... kimisə xor görməklərini, lazımsız söhbətlərini, qızları analiz etmələrini, özlərini öymələrini, paltarlarını, maşınlarını, telefonlarını hardan aldıqlarını... lazım deyil eşitməyin onların panyatka söhbətlərini. Kimnən harda nə söhbət etdikləri, kimi harda necə yerində oturtmaqlarını, kimi necə sındırmaqlarını... Açma qulaqlarını... qoyma səni aldatsınlar... qoy birini maşın vursun, o biri yansın, o birisini bıçqlasınlar, o biri kömək istəsin.. lazım deyil... qoy eləcə də qalsınlar... açma qulaqlarını... qoyma qəlbinə kin, nifrət, şübhə salsınlar... qoyma ruhuna qara ləkə atsınlar... öyrənmə onlardan alçaqlıq, oğraşdıq, qız bişirmə, başqasının haqqını yemək, başqasına küfr etmək metodlarını... çixartma o nauşnikləri... eşitmə onların yalan vədlərini, boş “fəlsəfə”lərini, qıçlarınnan uydurduqları 1 aylıq xoşbəxtlik fəlsəfələrini, səviyyəsiz musiqilərini... Disarmonia Mundi`yə qulaq as, Norma Jean`ə qulaq as yaxşısı... Yalnızlıq ağır basanda Shamrain dinlə, bircə onları dinləmə... onları eşitmə... və əlinnən gələni elə... dinləmə onların yalan inanclarını, saxta tedris prosesini, beynini yumalarını... içiboş inkişaf, progress planlarını... eşitmə lənətə gəlmiş motor səslərini, metronun danqadurunqlarını, siqnal səslərini, şoferlərin söyüşməyini, qocalı cavanlı “məşğul, səviyyəli, komforta öyrenceli” basabasda tər iyniyən millətimizin lazımsız deyinmələrini.... Sən işində ol... Qulaq as Hurts`ın Unspoken`inə... ayrıl buralardan... qanadlan... ekstaza gir... bircə burdan uzaqlarda ol... bacardığın qədər...

PT.2: 3-Ə GİRİŞ

Posted by Sximnik | Posted in | Posted on 1:31 PM




Bəziləri bilmək istər ya yaşayaraq ya da düşünərək
Bəziləri axtarıb tapmaq
Bəziləri hiss etmək istər
Amma bəziləri var olduğunu nə bilər nə hiss edər…
Sevgini sadəcə azad insanlar hiss edər, digərləri sadəcə
onun kölgəsini görər…


… və birdən alovun səviyyəsinin artdığını hiss etdim. Artıq sinəmə çatanda ürəyimdə bir sancı hiss etdim. Dayanar dedim ama gözüm yandı… yerimdə dayana bilməyib ayağa qalxdım. əlimdə Filipp`in qılıncı olaydı da bu`nun başından vurub bədənini ikiyə ayıraydım. Yumruğum toppuz olardı da beynini dağıdardım. Ama… Yanından keçib onun arxasındakı pəncərəyə yaxınlaşdım. Bütün hirsimi pəncərədən çıxdım onu açanda… var gücümlə içimdəkiləri tüpürdüm. Yerə düşən ləkələrdən anladım divara vurduğum yumruğun ağrısını hiss etmədiyimi. Bəzən daha əhəmiyyətli işlər olan zaman beyin endorphin ifraz edir. Sinapslardan ağrı hissinin siqnalları keçmir onurğa beynindən baş beyninə… gözlərimi yerdəki qan ləkələrindən ayırıb başımı qaldırdığımda isə…
Ah Bardamu… !
Oradan keçən zaman başım dəmirə dəyməsin deyə başımı əyəndə zamanın nə olduğunu düşündüm. Düşündüm… hətda zamanın yükü altında əzildim… Mahiyyətini dərk etdim. Və bir gün 11 yaşımda çəkilmiş şəklimi görəndə. Və uşaqlıq şəklimdə gözlərimə baxanda. Bir həyat eşqi, sevgi, sevinc saçan gözlərimə. Və indi bir də indi güzgüdə gözlərimdəki kədəri görəndə anladım… - zaman.və əllərimə baxanda… Bir gün anasını qucaqlayan o kiçik, totuş-potuş əllər… Atasının əlindən tutub yolu keçən o uşağın əlləri. Bir gün insanları sevgiylə qucaqlayan o əllər indi hansısa qadının bədənində ehtirasla gəzişir…kimisə vurur, kimisə incidir, kimisə əzir. Və gözlərimi qaldırıb yuxarı baxanda… Beynimə nəzər salanda. O vaxtkı “öz beynim”lə indiki Bardamu`nun beyni, düşüncələri və həyat tərzi arasındakı uçurumları görəndə, anladım zamanın ihtişamını.bir gün barmaqlarımın ucu o dəmirə dəysin deyə tərləyib, nəfəsim kəsilənə kimi, əzələlərim yanana kimi hoppanmışdım. Ama indi başımı əyirəm dəyməsin deyə… və indi… ba hadisə, bu varlıq qarşımda durduğu bu anda… mənim onun arxasına keçdiyimi görüb o da fırlanan piano stolunu fırladıb düz gözlərimin içinə baxırdı. Yaşla dolu, işıl işıl, parlayan, qəmli, dünyanın yükünü içində daşıyan, içinə yığmış, özü ayrı bir dünya olan gözləriylə… hmm… və indi anladım zamanın qüdrətini. Və cəmiyyətin, insanların, ətrafın insana təsirini…
Nə oğraş, alçaq insanlığın əhatəsində yaşayırıq… bu gözəlliyin bu məsumiyyətin qarşısında necə laqeyd durmaq olar? Bu gözəl gözləri, heyranedici saçları…necə məhv etmək, görməzdən gəlmək olar?

T.B.C.

Adını qoymadım...

Posted by Sximnik | Posted in | Posted on 9:53 AM


Bu gün çox şey öyrəndim... Heç nə bilmədiyimi bilirdim, amma heç nə bilmədiyimi bilmədiyimi bilmirdim... Bu gün onu öyrəndim... “Heç kimi” özümnən çox sevməyəcəyimi düşünürdüm, amma hər şeyin mənim düşündüyüm kimi olmadığını öyrəndim. Hər şeyin mənasız olduğunu öyrəndim... “Onun” haqqında hər şeyi bildiyimi düşünürdüm amma belə olmadığını öyrəndim.. “Onun” mələk olmadığını bilirdim, amma pislik, aşşalık bir fahişə olduğunu öyrəndim.. Amma hər nə olursa olsun sevəcəm onu... Heç vaxt – nə olursa olsun unutmayacam səni...Sənnən nəfəs almışam həmişə də nəfəs almağımın tək səbəbi sən olacaqsan....
11.01.2010
..... ve dogum gunumde tesadufen bu yazi ile rastlasdim ve bir elave elemek istedim.....


SİKİM SENİN İCİVİ DE COLUVU DE!!! AMİNA QOYUM!!! FUCK YOU!!!

19.01.2011

Kitabdan Seçmələr 3: Adam Fawer - Empati (2-ci hissə)

Posted by A-Psychosis | Posted in , , | Posted on 5:44 AM

I.    “Neyronun nə olduğunu bilirsən, elə deyilmi?” Stevie “yox” anlamında başını salladı. “Neyron sinir hüceyrəsinin bəzəkli adıdır. Beynimizdə təxminən yüz milyard neyron vardır və bir-birləri ilə elektrik siqnalları vasitəsilə əlaqə saxlayırlar.” “Üç təməl neyron vardır. Aferent neyronlar toxuma və orqanlardan beyinə məlumat göndərir. Eferent neyronlar isə o məlumatı işləyib beyindən göndərilən siqnalları köçürür. Vasitəçi neyronlar da beyin və mərkəzi sinir sistemi içindəki əlaqəni təmin edir.” “Anladım.” “Yaxşı, 1996-da Giacomo Rizzolatti və Leonardo Fogassi adlı iki italyan elm adamı meymunların motor neyronlarını tədqiq edirdilər. Bir fasilə zamanı Fogassi bir bananı əlinə alınca, Rizzolatti meymunda hərəkət olmamasına rəğmən premotor korteksindəki bir neyron qəfəsinin atəşləndiyinə diqqət etdi. Normal olaraq neyronlar sadəcə bir hərəkət, hadisə əsnasında atəşlənir, amma o vəziyyətdə meymun hərəkəti gördüyü anda da atəşlənmişdi. Meymunun bananı əlinə alması ilə eyni şeyi elm adamının etdiyini görməsinin fərqi yox idi: hüceyrələr hər iki halda eyni reaksiyanı vermişdi. Rizzolatti bu hüceyrə qəfəslərinə “güzgü neyronlar” adını verdi.” “Qoy təxmin edim” dedi Stevie, “Bu güzgü neyronlar duyğuları da təqlid edirlər.” “Doğrudur. Biri ilə qarşılıqlı təsirə girdiyimiz zaman, o insanın davranışlarını müşahidə etməkdən daha artığını edirik. Beynimizdə onların hərəkət, təəssürat və duyğularının əksini yaradırıq, hərəkət edən, qəbul edən və hiss edən özümüzmüş kimi.” “Meymun gördü, meymun etdi” dedi Stevie. “Eynilə. Güzgü neyronlar, məsələn bir qolf taxtası ilə qarışıq hərəkətləri, sadəcə bir başqasının onları edişini seyr edərək etməyimizi təmin edir. Eyni zamanda duyğuları da göndərirlər ki, bir boksyora yumruq dəydiyi zaman olduğumuz yerdə təsirlənməyimizin də səbəbi budur, güzgü neyronlarımız o yumruğun bizə dəydiyi hissini verir.” “Ya da bir porno film seyr edərkən...” “Anladın” dedi Elijah onun sözünü kəsərək. “Hər nəisə... Elm adamları bizi digər heyvanlardan fərqləndirən şeyin beynimizdəki güzgü neyronların sayı olduğuna inanır, bəzi şeyləri öyrənməyimiz onların vasitəsilə mümkün olur. Alət istifadə etmək, söhbətləri anlamaq...” Elijah bir anlıq dayandı: “Və empati hiss etmək.”

II.    Christina dodaqlarını yaladı, ona doğru əyildi, atəşli və sərt şəkildə öpməyə başladı. Dilini ağzının içinə sürüşdürdü. Sərin və şokolad dadında idi. Amma altında bir istilik var idi: islaq və qaranlıq idi. Jill əlini yavaşca onun yanağında gəzdirdi, sonra boynunu oxşadı. Christina da onu özünə doğru çəkdi, bir əli ilə belini qucaqlarkən, digərini saçlarının arasında gəzdirdi. Sonra əli ayağı boyunca sürüşüb dizinə, oradan da gecəliyinin altına getdi. Oxşamalar yavaşca ayaqlarının arasına doğru çıxarkən Jill həzzdən partlayacağını zənn etdi. Bütün bədəni ürpərirdi. Sümükləri jele kimi olmuşdu. Zehni bütün düşüncələrdən təmizləndi və Christinanın ehtirasla titrəyən mavi arzusu onunkinə qarışdı. Bütün qorxuları yox olan Jill özünü buraxdı. Əlləri Christinanın üzündə və saçlarında dəlicə dolaşdıqdan sonra bədəninə sürüşdü. Gecəliyinin düymələrini açdı və əlini gecəliyin açılan yaxasından içəri soxub qadının ilıq, dolğun döşlərinə toxundu. Bədənləri bir-birinə bağlanarkən dərin bir nəfəs alıb Christinanı yeni bir həvəslə qucaqladı. Artıq özünün harada qurtarıb, onun harada başladığını bilmirdi. Tək bildiyi toxunduqları hər nöqtədə birlikdə olduqları idi. Birdən çılpaq qalmaq üçün dərin bir arzu hiss etdi, bədənlərinin arasında heç bir şey olmamalı idi. Ayağa qalxdı, gecəliyini başından çıxarıb atdı. Sərin hava dərisinə dəyincə hiss etdiyi ürpərti Christinanın soyunmasını izlərkən tərli həyəcana çevrildi. Qadının dolğun döşləri üstlərini örtən incə pambıqlı parçadan qurtulub sərbəst qalınca Jill onlara doğru çəkildiyini hiss etdi. Onu qucaqlamaq, bədəninin hər parçasının özününkünə dəydiyini duymaq üçün ayağa qalxdı. Christina onu özünə çəkib dıqnaqlarını kürəyində gəzdirdi. Jill ağzını açıb boynunu həfifcə dişləyərkən, həm də dili ilə incə dərisini yalayırdı.

Kitabdan Seçmələr 3: Adam Fawer - Empati (1-ci hissə)

Posted by A-Psychosis | Posted in , , | Posted on 2:24 AM

"Deyingən bloqda kitablardan seçmələri paylaşmağa davam edirik. Məqsəd kitab oxumayanlarda həvəs oyatmaq, və oxumaq istəyənlərə maraqlı kitab seçimində yardım etmək. Seçmələr kitabın mövzusunu tam əhatə etməsə də, nisbətən nədən bəhs edildiyini anlamağınıza kömək olur. "Ehtimalsız" kitabı ilə məşhur olan A.Favver-in "Empati" əsəri də öncəkindən geri qalmır, amma mənə görə digəri daha maraqlıdır. Empati - insanın duyğularını sezib qəbul edən, yönləndirən, demək olar ki, hər insanda var olan, amma nadir insanlarda daha da güclü bir vəziyyətdə olan bir cür "anormallıq"dır. Kitabı oxuduqca bu barədə daha ətraflı xəbərdar ola bilərsiniz. Yenə yazıçının ən evdiyim tərəfi bu əsərdə də üzə çıxır, sürprizlər və əsərin axıcılığı, sonrakı hadisələr üzərinə çoxlu ehtimallar formalaşır oxuyucunun beynində, və bu əsərin marağını daim yüksək səviyyədə tutur. Bir rejissor olsaydım film çəkməyə ilk öncə Favver kitablarından başlayardım deyə düşünürəm. Və "Ehtimalsız"da olduğu kimi "Empati" də elmi bilgilərlə doludur, xüsusilə tibb və insan anatomiyası, psixologiya üzərinə qiymətli bilgilər əldə edə biləcəyiniz kitabdır. Oxumağınız özünüzə verəcəyiniz mükafatdır!"

I.    Yaşamınızın idarəsi sizdə deyil. Elə olduğunu düşünə bilərsiniz, amma yanılırsınız. Əlbəttə öz qərarlarınızı özünüz verməkdə azadsınız. Bu kitabı oxumaya bilərsiniz. O stulda oturmağa davam edə bilərsiniz. Ya da gözlərinizi oymaq kimi dəlicə bir şey edə bilərsiniz. Nə istəyirsinizsə etməkdə azadsınız. Amma problem buradadır: Nə istəyəcəyinizi idarə edə bilməzsiniz. Hər davranışınızı öncədən müəyyənləşdirən arzularınız ruhunuzun dərinliklərinə o qədər işləmişdir ki, onlara diqqət belə etməzsiniz. Və bu da sizdən mükəmməl bir kölə yaradar. Bu səbəb üzündən yaşamağa davam edin. Nə istəyirsinizsə edin. Sadəcə istəklərinizin tamamilə sizin idarənizdə olmadığı gerçəyi üzərinə başınızı çox yormamağa çalışın.

II.    İllər boyunca insanların hisslərini gizlətməkdə də, ən az onları idarə etməkdə olduğu qədər çətinlik çəkdiyini öyrənmişdi. Və onun gerçəyi qəbul etməsinə izn verən də yaradılışdan gələn bu idarə əksikliyi idi. Çünki Elijah əksəriyyətin qəbul etməyi rədd etdiyi bir gerçəyi səmimi qəlbdən qəbul etmişdi: İnsanın əsl sahibi zehni deyil, bədəni idi. Schopenhauer nə demişdi? Der Mensch kann was er will; er kann aber nicht ıvollen was er ıvill. İnsan istədiyini edə bilər, amma nə istədiyini istəyə bilməz. Elijah başını salladı. Doğru idi bu. Bədən arzuları idarə edirdi, arzular da iradəni. Başqa hər şey boş idi, şüuru aldadıb, bir kölədən fərqli olduğuna inandıran fakt bəlli idi.

Kitabdan Seçmələr 2: Chuck Palahniuk - Döyüş Klubu

Posted by A-Psychosis | Posted in , , | Posted on 7:45 AM

"Bəzi əsərlər vardır, ana fikri çərçivəyə salınmış cümlələrlə, hirs, nifrət kimi hissləri olduğu kimi deyil, müəyyən məhdudlaşdırmalar ilə oxuyucuya çatdırır. Bəzən belə əsərlər qıcıqlandırır, sanki istədiyin emosiyaları istədiyin şəkildə oğurlaya bilmirsən kitabın səhiələrindən. Palahniuk-un yazı tərzi yuxarıdakılarla tam tərsdir. "Döyüş Klubu" əsəri yayımlandığı 1996-dan bəri yeraltı ədəbiyyatının bir klassik əsəri olaraq tanınmışdır. Həyatın bəsitliyindən, insanların soyuqluğundan, bahalı əşyalar, ucuz insanlar, standart iş rejimi, maaş çekləri, yalnızlıq və yadlaşma, yalanlar və yalanlardan boşluğa sürüklənən bir gənc adamın hekayəsi. Və ondan törəyən Tyler Durden, bir intiqam mələyi. Tyler fiziki ağrı ilə tanış olaraq yenidən doğmaq istəyir. Bu məqsədlə döyüş klubu yaradılır və çox keçmədən hər yerə yayılır. Onun dünyasında sərhədlərə və qaydalara yer yoxdur. Palahniuk bu əsəri ilə dünyanın dərinləşən çirkinlərini ortaya qoyur və fəqli üslubu ilə onları aydınladır. Əsərə çəkilmiş filmi izləyənlər aranızda mütləq vardır. Hər kəsə ciddi məsləhət görəcəyim romandır.."



I.              “Əgər nə istədiyini bilmirsənsə” dedi qapıcı, “özünü istəmədiyin bir çox şeyi satın almış vəziyyətdə taparsan”.

II.            Atam hər zaman “seks darıxdırıcı olmağa başlamazdan əvvəl evlən, yoxsa heç vaxt evlənməzsən” deyərdi.

III.           İrlandiyadasan. Gözlərini bağla. Universitetdən ayrıldıqdan sonrakı yaz İrlandiyadasan və hər gün dolu avtobuslarda amerikan və ingilis turistlərin Blarney daşını öpmək üçün gəldiyi qalanın yanındakı kafedə içki içirsən. “Buna son vermə” deyir Tyler. “Sabun və insanların qurban edilməsi əl-ələdir.” İnsan kütləsi arasında kafedən çıxır, yenicə yağan yağmurdan islanmış küçələrdəki səssiz maşın sıraları içində gəzirsən. Blarney daşının olduğu qalaya çatana qədər gecə düşür. Qaladakı yerlər çürümüşdür və hər addım atışında ətrafdakı qaranlığın dərinləşdiyi daş nərdivanlara dırmaşırsan. Hər kəs bu üsyankarlıq hərəkəti adətinə qarşı səssizdir. “Məni dinlə” deyir Tyler, “aç gözlərini.” Qədimdə insanlar bir çayın üzərindəki təpədə qurban edilərdi. Minlərcə insan. Qurban edilən cəsədlər bir odun yığının üzərində yandırılardı. “Ağlaya bilərsən” deyir Tyler, “Tualetə qaçıb, əlini suyun altına tuta bilərsən, amma öncə axmaq olduğunu və öləcəyini bilməlisən. Mənə Bax!”. “Bir gün” deyir Tyler, “öləcəksən və buna qədər mənim üçün bir qəpik də dəyərin yoxdur.” İrlandiyadasan. “Ağlaya bilərsən” deyir Tyler, “amma əlinin üzərinə düşəcək hər damla əlində bir siqaret yanığı yarası açacaq.” Rəhbərli meditasiya. Universitetdən ayrıldığın yaz İrlandiyadasan və bəlkə də bura ilk dəfə anarxiya istədiyin yer. Tyler Durdenlə tanış olmamışdan illər öncə, ilk kremli şirniyyata işəməmişdən öncə, kiçik üsyankarlıqlar öyrənmişdin. İrlandiyada. Qaladakı nərdivanların sonundakı platformanın üstündə durursan. “Yanmağı neytrallaşdırmaq üçün sirkə istifadə edə bilərsən” deyir Tyler, “amma öncə imtina etməyin lazımdır.” Yüzlərlə insan qurban edilib yandırıldıqdan sonra qurban daşından aşağı, çaya bəyaz qalın bir maye axar. Öncəliklə dibə vurmalısan. İrlandiyadakı bir qalanın platformasında dibsiz bir qaranlığın içində durursan və bir metr irəlidə, qarşında qayadan bir divar vardır. “Yağış” deyir Tyler, “illərboyu yanan qurban daşını yuyar və hər il insanlar yandırılar və qurban daşından axan su odunların küllərinin arasından sızaraq kül suyu qarışığını formalaşdırar və kül suyu yanan qurbanların əriyən yağları ilə qarışdığında qurban daşının altından çaya doğru qalın və bəyaz sabun axardı.” Və qaranlıqdakı üsyankar tərzi ilə ətrafındakı irlandiyalılar platformanın ucuna gedib, dibsiz qaranlığın ucunda durub işəyərlər. Və sənə tərəf dönüb, durma, ifrat vitamindən saralmış zəngin amerikan sidiyini boşalt deyərlər. “Bu həyatının ən önəmli anı” deyir Tyler, “və sən bunu əldən verirsən.” İrlandiyadasan. Ah, bəli, edərsən. Oh, bəli. Amoniak və gündəlik qəbul edilən B vitaminlərinin qoxusunu duyarsan. “Sabunun suya qarışdığı yerdə” deyir Tyler, “insanların öldürülməsindən minlərlə il sonra insanlar paltarlarını o məkanda yuduqlarında paltarlarının daha təmiz olduğunu sezdilər. Blarney daşına işəyirəm. “Tanrım” deyir Tyler. Üstündə müdirimin ürəyini bulandıran qan ləkələri olan qanlı şalvarıma işəyirəm. Paper küçəsində kirayəlik bir evdəsən. “Bunun bir mənası var” deyir Tyler. “Bu bir işarədir” deyir. Tyler bir çox yararlı bilgi ilə doludur. “Sabunu olmayan cəmiyyətlər” deyir Tyler, “paltarlarını və saçlarını yumaq üçün özlərinin və itlərinin sidiyini istifadə edərdilər.” Uzanıb gedən yolun sonunda sirkə və əlindəki yanığın qoxusu var, kül suyunun qoxusu və xəstəxanaların qusdurucu sidik və sirkə qoxusu var. “Bütün o insanları qurban etmək doğru idi” deyir Tyler. Əlimin arxası eynilə Tyler-ın öpüşü şəklində bir dodaq kimi qırmızı və parlaqdır. Öpüşün ətrafında ağlayan birinin göz yaşlarının yaratdığı siqaret yanığı izləri var. “Aç gözlərini” deyir Tyler və üzü yaşlardan dolayı parlayır. “Təbriklər” deyir Tyler, “Dibə çökməyə bir addım daha yaxınlaşdın.” “İlk sabunun qəhrəmanlardan düzəldildiyini görməlisən” deyir Tyler. Məhsul testlərində istifadə edilən heyvanları düşün. Kosmosa göndərilən meymunları düşün. “Onların ölümü, hiss etdikləri ağrılar, qurban edilmələri olmasa” deyir Tyler, “əlimizdə heç nə olmazdı.”

Kitabdan Seçmələr: Adam Fawer - Ehtimalsız

Posted by A-Psychosis | Posted in , , | Posted on 6:12 AM

"Bir sürükləyici roman yazarı kimi Adam Fawer-dən oxuduğum zaman zaman-ın necə zaman olmaqdan çıxıb işıq sürətinə qovuşduğunu mütləq qeyd etməliyəm, bir-birinin davamını gətirən sürprizdolu hadisələr və yazarın çox güclü təsvir bacarığı ilə ərsəyə gəlmiş maraqlı personajlara heyran olmamaq mümkün deyil. "Ehtimalsız" romanı bir macəradır, David Caine adlı şəxsin başından keçən hadisələr, xəstəliyinin əslində bir möcüzəvi qabiliyyət olduğunu anlamasından bəri onu gözləyən təhlükələr, tələbələrinə öyrətməyə çalışdığı həyati təcrübələr, daha nələr nələr. Əsərin ən önəmli tərəflərindən biri, oxuyucunun elmi qidalanmasıdır, elmi fakt və məlumatların geniş yer aldığı əsər biliklərinizi daha da artıracaq, və həyata baxışınıza mütləq təsir edəcəkdir. Bir oxuyucu kimi romandan çıxardığın əsas nəticə ehtimallara güvənilməməsidir, böyük və ya kiçik ehtimallar yoxdur, hər an hər şey ola bilər, önəmli olan An-ı yaşamaqdır.. Kitabı məsləhət etməyəcəm, dediklərim zatən məsləhətdir, oxumağınız yalnızca özünüzə bir mükafatdır!" - Alim Babayev

I.
    Gəlin, ehtimaldan bəhs edək. İlk öncə ehtimal dediyimizdə ən çox ağıla gələn lotoreyalardan bəhs edək. Amerikadakı ən böyük lotoreyanı, Powerball-I qazanabilmə ehtimalı 120.000.000-da 1-dir. Powerball-ın ilk oynanmağa başlandığı 1997-dən bəri 50-dən çox insan bu ehtimalı alt-üst edərək böyük mükafatı qazanmışdır. Onlar, bu planetdəki ən şanslı, ən zəngin insanlar arasındadır. Onlara nifrət edirəm, amma mövzumuz bu deyil.
İndi də aşağı ehtimallı bir hadisədən bəhs edək: Dünyaya nəhəng bir göy daşı (asteroid və s.) çarpacaq və hər şey yox olacaq. Geofiziklərə görə, hər il bunun baş vermə ehtimalı 1.000.000-da 1-dir. İnsanoğlunun atalarını da nəzərə alsaq, yeddi milyon ildən çox bir müddətdir ki, bu planetdə varlığımızı davam etdirdiyimizə görə, bir göy daşının bu günədək bizi məhv etmə ehtimalı 100-də 700-dür. Yəni anladığınız kimi, bir dəfə deyil, yeddi dəfə ölmüş olmalıydıq indiyədək. Amma çoxunuzun bildiyi kimi, insan sülaləsinin yazılı tarixindən bu tərəfə məhv olmadıq.
Nə deməyə çalışıram sizcə? Bir göy daşı bizi məhv edəcək deməyə çalışmıram. Aşağı ehtimallı hadisələr barədə bir şərh verməyə çalışıram. Demək istədiyim: Hər an hər şey ola bilər!

Dosta Məktublar 5: İçimdə qalanlardan tökülənlər

Posted by A-Psychosis | Posted in | Posted on 1:29 PM

 “Charles Bukowski kişinin xatirəsinə həsr olunur.”
  
   Məqaləmə başlıq tapmaq kimi bezdirici bir şey düşünsəm də ağlıma gəlmir, əslində əsas məsələ başlıqdan başlayır, sonra kəlimələr rahat tökülür sətirlərə, cümlələr Nil çayı kimi axır, sonda da delta yaradıb ora-bura parçalanır, hər oxuyucu sonda mənanı və nəticəni müxtəlif cür qavrayır yəni demək istədiyim. Hər kəsin canı cəhənnəmə, nə qədər yaxşı yazdığımı düşünsəm də, bəzən reklam etməyə həvəs olmadığından dolayıdır ki, məqalə oxunmur, bəlkə də siyasi axmaqlıqlardan yazmadığımdan, başlığa müxalifət, iqtidar yazmadığımdandır. Hər yazıçı zatən yaxşı yazdığını düşünür, lazımsız eqolar, yalnızca yazdığını düşünür, nə yazdığı önəmli deyil, təki cəlbedici başlığı və reklamı olsun. Pivə götürdüm soyuducudan və keçdim kompüterin qarşısına, yazmaq rahatladır, düşünmədən yazıram, və arada ölmüş yazıçılardan oxuyuram, canlıları bəyənmirəm, məndən yaxşı yaza bilməzlər, canım.. Maraqlıdır, hər kəs ağıllı olduğunu düşünür, içi mən qarışıq, hər kəs patriot olduğunu, tanrının orada bizi gözətlədiyini, və ya elə bir şeyin ola bilməyəcəyini, yaxşı öpüşdüyünü, daha zövqlü olduğunu, böyük filosof olduğunu düşünənlər belə var. Hər kəs nəyəsə əmindir, lənətə gəlmiş boşbaşlar. Filosofları da sevməm, filləri sevmədiyimdən deyil, onlar da yekəbaşdırlar. Hərə bir fərqlilik edir, ad qoyub gedir, insan sülaləsini dəyişmiş görmürəm amma, o zaman nəyə lazımdınız ey başbilənlər, ortada səmərə yoxsa faydalı iş də olmamış deməkdir. Ümumiyyətlə sevmirəm boş danışanları, nəyisə öyrətməyə çalışanları, bekarçılıqdan yazdıqlarını düşünürəm, və hər kəs şöhrətpərəstdir, özündən sonra iz qoymaq istər, ölüb torpaqda çürüsə də, yandırılıb külü havaya sovurulsa da, ölümündən sonra barəsində danışılmağını istər, nə önəmi, mənə deyin nə önəmi bütün bunların, götünüz havada qalacaqsa altına düzəltdiyiniz oturacağın bir küncdə qoyulub ona tamaşa edilməsinin nə xeyri, heç cür anlamadım.

I have waited all my life Someone to get me out of here…

Posted by A-Psychosis | Posted in , | Posted on 11:39 AM


Boz otağımda
Qapı pəncərə taybatay açıq olanda
Içəridə ağcaqanadlar vızıldaşanda
Bircə sən yoxsan yanımda

Yeməkdən mədəm partdıyanda
Içib yolda yıxılanda
96da paprosduyanda
Bircə sən yoxsan yanımda

Əlimi alətimə atanda
Küçədə qızdarnan mırtdaşanda
Oturub pornoya baxanda
Bircə sən yoxsan yanımda

Dirçəliş...

Posted by A-Psychosis | Posted in | Posted on 9:46 AM

We’ve gone too far now
We fell to deep...
                          (Caliban)

-Gəlmireeee, nəsə yazmaq gəlmir içimnən, Alim.. nə məsələdi görəsən? Noolub mənə??? Heç belə olmamışdı axı....
     Blog`u açdığımız günnən 2 aya yaxın vaxt keçənnən sonra axşam həyətdə oturub, notebookun qabağında bunları yazacaq imişəm deməkki, söhbəti dialoqla başlayıb sanki Alimlə üzüzə oturub hansısa yağışlı və küləkli gündə oturub dərdləşirmişik, bütün ruh düşkünlüyümü ona danışırmışam kimi bir vəzyət vəsf eləmək istiyirmişəmmiş... nə əclaf adamam mən a kişi? Dostoyevskinin sözü olmasın demək gəldi içimnən, deyəndə, yadıma düşdü ki heç həqiqətən də onun sözü deyilmiş... hər nəysə Dostoyevskinin də o sözü deyənin də... yazıçılar niyə daima qeyri-standart standartlığa qaçırlar anlamıram, nə onları cəlb eliyir burda başa düşə bilmirəm. həmişə belə mistik, cəlbedici, qeyri adi (olduğu qədər də adi), nə bilim əndrabadi şeylər yazmaq istiyirlər. noolur ki onda? Oxucu oxuyub da “uy blyaaaa.... nətttərrrr yazıbəəəəəə köpəyuşağı” deyəcək deyə dalıvı dağıdıb xəyal dünyavın dibinə baş vurub, orda qalan yosunnarı  klavyaturaya tökməkdə nə var axı? Nədir bu hakimiyyətlə dava, nədir bu sosial problem eşqi, nədir bu siyasi cərəyan, dini cərəyan həvəsi? Eyni mövzular çürüyə çürüyə dərinliyini də itirib. Post modernizm, plyuralizm gəlib guya... hardadı? Heç mən görmədim onu...  Plyuralizm fərqli mövzuların işlənməsidi.... Daha fərqli mövzudu deyib onu iyrəniləcək dərəcədə təkrar olunması yox. Daha bunun nəyi fərqlilik oldu ki? Nəyi rəngarənglik oldu bunun? Din`i`zmləri gətirdilər hər şeydə rəngarənglik var bir burda yoxmuş kimi..  başdandı bloglar, facebuk səyfələri, notlar.... Türk rus saytlarındakı məqalələri tərcümə eləyib yerləşdirmək rəngarənglik yaratmaq və böyük bir fəaliyyət hesab olunmağa başlandı. Və bir iki savadsız cahil dindarı yerində oturtmaq isə əməlli sosial xidmət oldu... rok`a rep`ə qulaq asmaq, təzə saç modelləri, geyimlər, emo tərzləri fərqlilik sayıldı, ama takdir edərsiniz ki, hamıda eyni olan şey səninlə mənim aramda fərq deyil.... bilirəm 4 5 ay sonra hamı bunu deyəcək və hamı yenidən əvvəlki sadə azərbaycanlı geyiminə dönəcəklər artıq fərqliliyi yaradan bu olduğu üçün ama onda da hami elə olanda (təkcə geyim olmasın elə hər şeydə) da o adiləşəcək artıq.... və o zaman Bardamu` artıq çoxdan bu dünyadan köçmüş olacaq və bunu dərk edənlər, onu başa düşənlər və tanıyanlar da onun ruhuna bir xeyir dua göndərərlər yəqin... nədir bu fərqlilik eşqi? Nədir bu yarışmaq həvəsi? Pathman`nan fərqli olaraq mənim üçün həyatda ən üzücü şey insanların qalib gəlmək üçün öz mənəviyyatlarını itirməsidi...

Pray for Azerbaijan!

Posted by A-Psychosis | Posted in | Posted on 4:35 AM

Yaponiyada zəlzələ, insanlar qırılır, "Pray for Japan" edirik, Somalidə aclıq, uşaqlar qırılır, "Pray for Somali" edirik, Azərbaycanda bədbəxtlik, insanlar insan ola bilməməkdən əziyyət çəkir. Birinci özümüzə pray etməliyik ki, cəmahət oyansın, üzünə su vursun, özünə gəlsin. Pray edək ki, insanlarımız haqqlarını tələb edə bilsin, tələb edə bilməsə də şəraitə uyğunlaşıb yaşaya bilsin, ortada qalmasın vallah.. Dua edək ki, cəmahət Qarabağ probleminin həll edilməsinə dəstəyini, hakimiyyətə etirazını facebookda bildirməklə bekarçılıq etməsin, xeyirli işlə məşğul olsun. Pray edək ki, anti nəyəsə hərəkatlarımız genişlənsin, məntiqəuyğun davransın, ya aksiya keçirilməsin, ya da hamı birlikdə ayağa qalxsın. Pray edək ki, türk filmlərinin dilimizə dublajı yığışdırılsın, telekanallarımız pəhriz vasitəsi olmaqdan çıxsın, "kaybedenler kulübü","qınayaq" zad çürüdülüb mazgimiz sevilməsin, həyatını qıztutmağa sərf edənlər qızdan bol olub əziyyət çəkməsin,

Bloqlarımız ("qəhrəmanlar")

Posted by A-Psychosis | Posted in | Posted on 6:55 AM

 "Başına siyasi qəzet keçirib yaşayanların siyasi tənqidi çürütmələri anormal deyil, sadəcə ürəkbulandırıcıdır..."

Azərbaycan adlı igidlər diyarında qəhrəman çoxdur, amma hansı qəhrəmandan ?! Qısaca cinayətkar psixologiyasına deyinmək istəyirəm. Bir cinayətkarın düşünmə tərzini, onu cinayətə yönləndirən səbəbləri təhlil etsək, öz əməllərinə yaxşıca düşünülüb planlaşdırılmış qəhrəmanlıq davranışı kimi baxdığını görə bilərik. Cinayətkar öz davranışının ona müəyyən üstünlük gətirdiyi fikrindədir. Yəni məsələn, planlı şəkildə bank soyma əməliyyatını həyata keçirən oğru polisdən daha ağıllı və üstün olduğunu düşünər, öz gözündə o bir qəhrəmandır, lakin etdiyi hərəkətin qəhrəmanlıqla heç bir əlaqəsi olmadığının, düşüncəsində canlandırdığı igidlikdən çox uzaqda bir məna daşıdığının fərqinə vara bilməz, anladığında isə artıq gecdir. “Qəhrəmanlıq” anlayışının yanlış anlaşılması təkcə ölkəmiz üçün yox, bütün dünya üçün xarakterikdir. Məsələn, güclü viruslar yaradıb kompüter şəbəkələrini yoluxduran bir xaker öz gözündə böyük qəhrəmandır, əslində zərərli bir həşərat olduğunu heç düşünməz. Bəli, xakerlik heç olmasa qlobal bir “qəhrəmanlıq” problemidir, bəs ölkəmizdə kiçik və bəsit “qəhrəmanlıqlar”a nə deməli ?! Bütün gününü netin qıztutma əməliyyatının uğurlu olma ehtimalının yüksəl olduğu yerlərində keçirən insanlar böyük qəhrəmanlardır məsələn, amma bu çürüdülmüş məsələləri çürütmək fikrim yoxdur.

Tüstünü duman etdiyim gecələrimin nəğməsi idin..

Posted by A-Psychosis | Posted in | Posted on 4:31 AM

Tüstünü duman etdiyim gecələrimin nəğməsi idin..Sən axardın sakitcə,mən dinlərdim sübhəcən
Kənarında pəncərəmin canlanardı təsvirin,həm izlərdim heyrətlə
Soyuq gecə,şəhər işıqlarında itərdin..
Uzaqlarda,dumanlarda
Keçmişimdən kölgələr,gözlərimdə çizilərdin
Rəngsiz çalarlarda,həm qara ağ zolaqlarda
Gecəni səhər etdiyim günlərimin yuxusu idin..
Sərxoş ruhuma bələdçi,baxışlarına dilənçi
Oturardım səkilərdə,qarışardım küləklərə
Melodik gözlərinlə toxunardın simlərə
Gecənin ritmi sən,sakini mən
Melanxolik əhvalınla rəqs edərdin kölgələrlə
Baharı payız etdiyim mövsümlərin tanrısı idin..
Mən quru yarpaq,sən incə yağış,hey tökərdin üstümə
Solğun bədənim islaq,qollarım açıq sənə
Hər damlada qoxun,hər küləkdə pıçıltın,toxunardın hisslərə
İçimi titrədərdin,qışqırığım göylərə
Gizlənərdim boşluğumda,qaranlıq aşırımında
Əbədi yürüşüm sakitlik dəhlizində,sıldırımın küncündə
Tutqun gecə simfoniyası səslənərdi uzaqlarda
Parlaq ay işığında,qırıq son nəfəsimdə...

her seyin kotuye gittigini soylememe gerek yok.... Herkez kotu oldugunu biliyor..... dolar sent kadar degersiz..... bankalar batiyor.... dьkkan sahipleri tezgahin altinda silah buluduruyor.... Punklar sokaklarda azitti.... ne yapacagini bilen kimse yok... ve nasil bitecegini bilen de.... havamiz solunmayacak kadar kirli.... yemeklerimiz yenemeyecek kadar kotu.... Oturmus televizyon izliyoruz ve yerel muhabirler bize: "bugun 15 cinayet ve 63 siddetli suc meydana geldi"- diyor, sanki hersey normalmis gibi.... (!).... Herseyin kotuge gittigini biliyoruz, kotuden de beter..... herkez cildirmis.... sanki heryerde herkez cildirmis gibi.... o yuzden artik disari da cikamiyoruz.... evimizde oturuyoruz ve yasadigimiz dunya yavasca kuchuluyor.... Ve tek soyledigimiz: lutfen, bari bizi oturma odalarimizda rahat birakin.... Bana sadece tost makinemi, televizyonumu, celik radyatorumu birakin size hic bir sey soylemem.... lutfen bizi rahat birakin....

AMA BEN SIZI RAHAT BIRAKMAYACAGIM!!! KIMANIZI ISTIYORUM!!!

protesto etmenizi istemiyorum, isyan etmenizi istemiyorum, milletvekillerinize yazmanizi istemiyorum, cunki size ne yazdiracagimi bilmiyorum.... ekonomik kriz ya da enflasyon ya da ruslar ya da sokaklardaki siddet hakkinda ne yapilacagini da bilmiyorum.... Tek bildigim oncelikle kizmaniz gerektigi...
Soyle demelisiniz: Ben bir insanim, lanet olsun!!! Hayatimin bir degeri var!!!

Dosta Məktublar 4: Yanlış istəklər

Posted by A-Psychosis | Posted in | Posted on 10:07 AM

   “Salam dostum. Əyriayaq stulumu pəncərənin önünə çəkib yarı söykənmiş formada oturdum və küçədə enli yolun kənarları ilə kölgə tapmaq istəyi ilə gəzən insanlara baxıram. Məhlənin məşhur narkomanı Əli də adətincə tində üzüüstə uzanaraq çox güman ki kül edən istidən xəbərsiz özünü çimərlikdə hiss edir. Alkaş Saşa da əyninə xeyli uzun olan şalvarını hərdən yuxarı dartaraq binanın tam altındakı səkidə o yan - bu yana gəzir lomka addımlarla, günün istisindən daha çox içmək istəyi ilə alışıb yanır. Yayın qızmarında otağımın yanğından qaralmış divarlarının səthini isidən sarı-narıncı günəş şüaları pəncərəmdən içəri süzüldükcə sanki düşüncələrimi də aydınladır.. Arada bir əlimdəki pivə butulkasından qurtum alıram, spirtin sinir sistemini sakitləşdirərək beynimi zorlayan düşüncələri məzuniyyətə göndərməsi ümidi ilə neyronlara yalvarıram. Kiçik otağımda xoşbəxtəm, həyatın içində olmamaq, onu kənardan izləmək rahatladır. Cəmiyyətin saqqız kimi çeynənib çürüdülmüş söhbətlərinin dolaşdığı yollarda yürümək, yalnış istəkli yanlış seçimləri edən insanların toplaşdığı sürüləri görüb özümü fermada otlayan qoyun kimi hiss etmək istəmirəm sadəcə. Bir Mən olaraq əslində heç nə vecimə deyil, amma insanları bir “insan” kimi görmə istəyindən də uzaqlaşa bilmədiyimi etiraf etməliyəm. Şopenhauer demişkən, insan istədiyini edə bilər, amma nə istədiyini istəyə bilməz. Yanlış kitabın yanlış səhifəsindəki yanlış personajların ətrafında olmaq kimidir yanlış istəklər. Onları məhv etmək üçün yanlış səhifəni cırıb ata bilməzsən, bütün kitaba od vurmaq lazımdır. İradən zəifdir istəklər qarşısında, amma hər kəs istəklərinin köləsi olduğunu anlamaz. İnsanlar istəklərinin yaratdığı hissləri gizlətməkdə olduğu kimi idarə etməkdə də çətinlik çəkirlər. Əslində istəklər məntiq tələb etmir, başqaları tərəfindən yanlış kimi qarşılanan hər hansı hərəkətin sənin istəyin nəticəsində olduğu üçün olduqca məntiqlidir və doğrudur. Dostum, odur ki, kimsə azadlıqdan bəhs etdiyində sadəcə içimdən gülüb keçirəm, o kimsənin sahibinin istəkləri olduğu və onu köləsi etdiyi barəsində zərrə qədər məlumatı olduğunu sanmıram. İstəklərini idarə etməyi bacaran bir cəmiyyətdədir xoşbəxtlik. Hər kəs dünyanı (kütlələri) idarə etmək istəyindən əl çəkdikdə bütün insanlıq “yaşayacaq”, siyasət adlı iyrənc məxluqun iri caynaqları, ya sadəcə nəcisi olmaq istəyini yerin dibinə gömdükdə “insan”lar doğacaq (nəisə, bu ayrı mövzudur, dostum)...

Void of Wordlessness

Posted by Sximnik | Posted in | Posted on 1:58 AM

Ən cazibədar adlı yazı...

Posted by Sximnik | Posted in | Posted on 1:19 AM

Gecənin qaranlığında, tək başıma, yarıuzanmış... Yüngül küləkdən cırıldaya-cırıldaya açılıb bağlanaraq sanki düşüncələrimi mismar kimi ürəyimə vurur. İçimdə iyrənc bir aqressiya yaradır. Ruhumu oxşayan, cismimi sakitləşdirən külək isə pəncərədən içəri daxil olub hərəkətsiz otağımı hərəkətə gətirir. Tam da o hadisələrin, o lənətli hadisələrin başlandığı an – Le`Beatrice meydanında “Hey, Bardamu” çağırışı eşitdiyim o an gözlərimin qarşısında canlandığında birdən qapının ürküdücü bir səssiz səslə açıldığını hiss etdim. Qapını yenə kilidləməmişdim. Dostoyevskinin xoşbəxt insanlar haqqında dediklərini xatırlayıb özümü bu xaraba zülmətdə bir anlıq xoşbəxt hiss edib, özümə təsəlli verdim. Çöldən gələn zəif işıq arxadan düşdüyü üçün qaraltıdan başqa bir şey seçə bilmədim. Hər zamankı hissiyyatsızlığım üzərimdə idi. O qoca, xəstə görünüşlü, çəlimsiz məxluq gəlib tam çarpayımın önündəki stulda oturdu. Üzünü seçə bilirdim artıq. Ama yarısını. Çöldən gələn işıq sadəcə yarısına həyat verirdi. Yenə qüsursuz dərisi, dərinliyində bir tülkü olan parlaq, bunu gizlətmək üçün linzalı gözlər, insanı heyrətləndirən üz cizgiləri, göz alan uzun, düz, göz qamaşdırıcı parlaq saçları. Yenə üzbəüz oturub, gözünü mənə zilləyib, günahsız yerə həbsə düşmüş leopard kimi çarəsiz, qəzəbli və kin dolu baxışlarla mənə baxırdı. Vecimə almayıb siqaretimdən aldığım zövqü bölmək istəmirdim,amma bölməmək mümkün deyil. Onun varlığı, onunla bir otağın havasını ciyərlərimə çəkməyim, onunla bir məkanda olmağım belə məni qıcıqlandırır.
- yenə niyə gəldin? Nə İstəyirsən?
- ...
- Axı niyə başa düşmürsən? Neçə dəfə səni döyüb, söyüb yola salmalışam, amma hər dəfə məni ən sevdiyim vaxtda narahat etməklə vəzifələndirilmiş kimi gəlib gözümün qabağında oturub bütün əsəbimi oynadırsan. Bu vaxtacan dediklərimdən, yumruqlarımdan bir dərs almamısan. Bilirsən niyə?
- ...
- Mən bilirəm. Çünki sən həqiqət axtarışındasan. Sən məndən həqiqətləri eşidəndə əl çəkəcəksən. Amma bilmirəm hardan başlayım.
Inanılmaz əsəb məni boğurdu. Çünki qol gücü ilə başa sala bilmirdim mən bunu. Və məni sonsuz hiddətləndirən şeyi eləməli idim indi. Ürəyimi bulandıran, sinir sistemimi bərbad edən.... ürəyimi boşaltmalı bütün həqiqətləri deməli idim. Qusmalı idim indiyəcən içimdə qalanları, demək istəyib də demək isəmədiklərimi. Hamısını deməli idim. Amma bu zamansız gəlişdən o qədər narahat olmuşdum ki, hardan başlayacağımı bilmirdim....
Nə abırsızsan sən? Nə qanmazsan? Heç sənin kimisini görməmişəm. varlığını insanlar səhv salıblar. Sənin kimi bir fahişəni ilahiləşdirib adını “sevgi” qoyublar. Sən bilirsən nəsən? Sən varsan? Ya kiminsə uydurmasısan? Yoxsan sən! Uydurmasan!
Yatağımın yanında stolun üstündəki stəkanın suyunu onun üzünə tökdüm və dəsmalla sərt şəkildə sifətini sildim, başından parikini çıxardım. Çopur çopur, sivilcəli iyrənc sima qarşımda canlandı.
- Sənin əsl üzün budur. Iyrənc, diksindirici, itici. O axmaqlar səni belə gözəl görürlər. Eh, korlar... əsl üzünü görə bilmir, sənin simana aldanır, onunla öz alçaq, qorxulu niyyətlərini pərdələyirlər, səni ülviləşdirdikləri adın altında gizlədirlər. bir çox fəqli, bilmədikləri və ya bildirmək istəmədikləri adları gizləyirlər, sənin sifətini gizlətdiyin kimi. Cinsi istəklərsən sən. “Sevmək” dedikləri “səninlə yatmaq istəyirəm” deməkdi. Özünü mənim qabağımda təmizə çıxarmağa çalışma. “Sevgi” süni seçmədi. Podyum kimi. Ən gözəli hansıdı? Mənə ən uyğunu hansıdı? Niyə görə “bu mənlik deyil”, “o sənə uyğun deyil” kimi ifadələr işlənir? Çünki sevgi deyə pərdələdikləri bir podyum kimidi.... gəlirlər, keçirlər və sən birini seçirsən. “Sevgi” yalandı. “Sevgi” dedikləri yoxdu. Cinsi istəklər var. Sevgi – sadəcə səninlə yatmasını istədiyin fahişəyə qarşı duyduğun hisslərin məcmusudur. Insanlar aldanırlar. Özləri özlərini aldadır, özlərinə bir hekayə uydururlar... Bu mövzuya qayıdacam... hamı sevdiyini düşünür. Çünki budur o kiflənmiş içlərini, ölmüş insanlıqlarını çiçəkləndirən... Adını qoyduqları... Odur onların ağlını başından alan... Ya da sosial kompleksleri belə adlandırırlar... Ailə qurmağa layiq ən ideal insan. Heç kimin yanında üzü qara olmuyum, ailəm də şad olsun. Sosial ailə qurma kompleksi. Heç kimin qabağında peysər çıxmıyım. Heç kim mənə pis baxmasın. Və ya bir istək olaraq çıxırsan ortaya. Ya da bir prinsip. Əksər vaxt da bir alışqanlıq olaraq. Simpatiya şəklində yol tapırsan insanların ürəyinə. Cənnətə girmək üçün ilan cildinə girmiş şeytan... sonra işğal edirsən bütün qəlbini, bütün ruhunu, bütün varlığını... insanların ən dəyərli şeylərini alırsan onlardan. ən zəif anlarında tutursan onları. Yüksək depressiya həddində. Elə bir zamanda insanlar öz şüurlarında uydurma hisslər sərgiləyirlər ki (ad tapa bilməyib “sevgi” dedikləri). Elə bir şəkildə çıxırsan ki qarşılarına onlar bütün dualarının qarşılığının səndə olduğunu düşünürlər. bu vəziyyətdən çıxış yolu olaraq göndərilən bir mələk olduğunu... onları bu vəziyyətdən çıxaracaq qurtarıcının sən olduğunu zənn edirlər. bilmirlər ki bataqlığın dibində onları udmağa hazırlaşan qumu sənin ciyərlərinə sorduğunu. “Səni gözləyirəm”... qaçanı qovarlar deyib “əlim səndə” deyib qaçırsan. O axmaqlar da qaçırlar sənə çatıb kəpəkli başıvn görmək ümidilə. Orda gözəlliklər doludu ümidilə....
Kin var gözlərində. Insanların saf, körpə hisslərini tapırsan. AİDS kimi seçirsən və onları məhv edirsən. Eritrositlərin gözlərinə pərdə çəkirsən. Və onları danışmağa məcbur edirsən... bilirsən ən mənasız hadisənin belə romana çevrilməsi üçün sadəcə onu danışmağın kifayət etdiyini. Və bu insanların özlərini roman qəhrəmanı kimi hiss etmələrinə səbəb olur. onlar da hadisələrin o cür olacaqlarını zənn etdikləri gün evlərinin yıxılmağı rəsmiləşir. Onlar artıq reallıqdan ayrılırlar hətta bəzən üz döndərirlər. xəyallarda batmağa başlayırlar. Həqiqətlərin insanın gözündə 0-a düşdüyü gün onun sonu başlayır. Və sən yarpaq kimi onları yuxarı dartırsan. Zəif anında, özünü yarımçıq hiss etdiyi anda çıxırsan qabaqlarına. Sənə özlərinin tamamlanmamış yarısı deyirlər və adını “sevgi” qoyurlar. Çox alçaqsan... Aşşağılık fahişə. Bax bu dediklərimsən sən. “sevgi” deyil, bu hisslərin qarışığısan. Kim gedib kiməsə sənilə yatmaq istiyirəm deyər? ya da sən mənim həyat yoldaşım olacaq ideal insansan deyər? Hə? Bir insan sevgi əzabı çəkirsə, o səndən (hər hansı bir şəxsdən) yalnız o yaranı sarımaq üçün istifadə edə bilər. bunu kiməsə deyə bilərsən? Bu xəstə, yaralı, çürümüş ət qoxulu, ürək bulandırıcı fikirləri.... bax bu sənin əsl, silinmiş simandı. “sevgi” deyə ad qoyduqları bu hisslərdən biri isə sənin əvvəlki, cazibədar sifətin idi. Öz dayaz, mənasız, xəstə fikirlərinə bir dərinlik, bir məna gətirirlər onlara “sevirəm” deməklə...

Hərənin xiyarı özünə!

Posted by A-Psychosis | Posted in | Posted on 6:54 AM

   Doğrularım və yanlışlarım yalnız mənim məhsulumdur. Kimsəni zəhərləmədikcə heç kəsin onların keyfiyyətini dəyərləndirməyə və qiymətini mühakimə etməyə haqqı yoxdur. Məhsulumu bazara satışa çıxarmadıqca yalnız mənim istehlakımdır. Təəssüf ki, insanların arasında bostan oğruları çoxdur, icazəsiz girərlər və məhsullarımı zay etməyə çalışarlar. Əllərinə xiyar verib yola salmaqdır düzgün olan, amma utanacaqlarına daha da arsızlaşarlar. Hər kəs bir-birinin işinə başını soxar, öz həqiqətlərini digərlərinə soxuşdurmağa çalışar. Bədbəxtlər nə bilsinlər ki, həqiqət doğrulardan asılı olmayaraq mövcuddur, yanlışların belə həqiqət ola bilər. İşləyən yalnızca ağızdır, qulaqları tıxayıb dili işə salmaqdır fərasət. Biri solda, biri sağda, ortada qalan iki tərəfin müharibəsinin dağıntıları altında əziləndir. Biri etiraz bildirər, biri etiraz edənləri topa tutar, biri mitinqə çıxar, biri ona lağ edər, qısası hər kəs tənqid etməyə hazırdır, bir-birinin doğru-yanlışlarını mühakimə etməyə də. Demək istədiyim, becərdiyim badımcanın rəngi açıq ya tünddürsə, bundan sənə nə ?! Xiyarımın qısa ya uzun olmasının da heç kəsə dəxli yoxdur. Hər kəs yaşamağa vaxt ayırmadığı üçün bekar qalıb başqalarının həyatına soxur çirkli başını. Hər kəs sistemdən, dövlətdən ya ayrı quruluşdan şikayətlənir, amma bir dəfə də olsun öz bostanının vəziyyətinə fikir vermir, gübrəni öz torpağına verəcəyinə, kiminsə başına tökmək üçün fürsət axtarır. Buna görə də, hər şey dəyərini itirir, hər şeyə səthi yanaşılır, heç kəs başını əyib öz bostanını becərmir. Artıq mühüm məsələ hansı musiqiyə qulaq asmağın deyil, bozbaş roker poker reper pepper damğasıdır, nəyə və niyə inandığının da mənası yoxdur, önəmli olan hansı “ist” olduğundur, yəni hər kəs xiyarın dadı ilə yox, görünüşü ilə maraqlanır. Cəmiyyətdə kütləvi zibilləşmə və dəyərsiz kütləviləşmə gedir, fərdi düşüncələr azalır; heç fərdlərə də rast gəlmirəm, mütləq hərənin bir hərəkat ya aid olduğu hər hansı qrup mütləq vardır. “Hər kəsin qiyməti var və heç kəsin dəyəri yoxdur” cəmiyyətindəyik, tənqidin belə dəyərli mənasını və xeyirli iş əmsalını sıfra endiriblər. Hər kəs tənqid edir, artıq problemi dövlətdə və sistemdə yox, insanlarda görürəm, hansı dövlət ya quruluş olur olsun o tənqidə öyrəşmiş ağızlar boş dayanan deyil. Sanki hər kəs nöqsan tapdığı üçün tənqid etmir, tənqid etmək üçün nöqsan axtarır. Hamı öz doğru-yanlışları ilə məşğul olsa həyat da bərbadlıqdan öz keyfiyyətinə qayıdardı. Bir pox kütləsinə daraşmış milçək yığınından fərqi olmalıdır insan deyilən şəxsin, öz dəyərləri olan fərdin, ya elə deyil ?! Üstəlik hər kəs dahi siyasətçidir, sosial problemləri də çox yaxşı təhlil edir, həqiqətən ilk fürsətdəcə tənqid (təhqir) etməyə hazır ağızların dişləri arasında çürümüş qalıqların qoxusu ürəkbulandırıcıdır. Hər kəs öz bostanını becərib də, yetişdirdiyi xiyarı tənqid etsə, mənim xiyarımla maraqlanmasa nə gözəl olardı yaşamaq!

Deyingən alıntı

Posted by Sximnik | Posted in | Posted on 11:40 AM




Qırışlı sifəti heç dəyişməyən bədbin, ətalətli Bakı iyun günəşinin altında süst düşmüşdü. Qızmar günəş şəhərinbaşına od yağdırır, ayaq altında əriyən asfaltdan qalxan isti adamın sifətini yandırırdı. Damlarda qaynayan qırıniyinə qarışan turşumuş tər qoxusu, maşınların tüstüsü şəhərin divarlarına, daşa-torpağa hopmuşdu. Qara tumanlıqara-qura oğlan uşaqları şəhərin müxtəlif yerlərində quraşdırılan fontanlarda çimir, polislər onları qovsa da, beşdəqiqə sonra qayıdıb yenə suya dalırdılar. Dənizkənarı parkda səs-küydən ağız deyəni qulaq eşitmir, qara eynəkli,qara şalvarlı, ağ köynəkli əyalət oğlanları üzlərində makiyajları əriyən qızlara sataşır, hərdən bir onlara barmaq daatırdılar. Bu əyalət oğlanlarının bacıları bir qayda olaraq Bakının “Mars”, “Piraniya”, “Koral” kimi barlarındafahişəlik etdiyindən, onların küçədə gördükləri qızlara sataşaraq, talelərindən intiqam almaqdan başqa çarələriqalmayıb. Dönərin ürəkbulandıran qoxusu dönərxanaların yanından keçənlərin paltarlarına, bədənlərinə yapışır, təriyinə qarışırdı. Şəhərdə aparılan tikinti və bərpa işlərində çalışan qurşağa qədər soyunmuş fəhlələrin qaldırdığı tozbuludu yoldan keçənlərin ciyərlərinə hopur, astma xəstəsi olanları öskürək pristupuna tuturdu. Yolların və səkilərinasfalt örtüyü, daş döşəməsi üç-dörd aydan bir dəyişdirildiyindən, piyadalar dizlərinə qədər palçığa, quma batır,maşınlar isə havadakı tozun bir an olsun yerə düşməsinə imkan vermirdilər. İlıq pivə içmək üçün kilkə qoxuyan,kondisionersiz kafelərə daraşan adamlar, bir müddət sonra oradan ucuz pivə və balıq iyi verə-verə çıxıb, şəhərincanına düşürdülər. Tinlərdə əyinlərinə naxışlı qara köynəklər geymiş, boyunlarının ardına yaylıqlar qoymuş əlitəsbehli, bığlı şəhər qədeşləri istidən ləhləyir, hər on beş-iyirmi metrdən bir qızmar asfaltın üstündə bağdaş quran85qara çarşablı dilənçilər əsəblərə toxunan cır səslərilə “Həzrət Abbas” və “İmam Hüseyn” adına pul dilənirdilər.Ağzına qədər dolmuş zibil qutularının üstündə vız vuran yaşıl, qara milçəklər, cücülər və eşşək arıları, zibillikdəruzisini axtaran it-pişik, əsasən də rus millətinə mənsub “bomj”ların üz-gözünə yapışırdılar. Bomjlar onları əlləriilə üzlərindən qovsalar da, bir-iki saniyə sonra həşəratlar təzədən, bu dəfə daha qətiyyətlə zavallılara hücumçəkirdilər. Musiqiyə yüksək səs verib dar küçələrdə şütüyən avtomobillər, siqnalları ilə şəhəri başlarınagötürmüşdülər. Sfetoforların yarısının işləmədiyi paytaxt Bakıda yaranan tıxaclarda ilişib qalan avtobus və mikroavtobusların təpədən dırnağa qədər suyun içində olan, bir-birlərinin tər və müxtəlif ifraz qoxularını nəfəslərinəçəkən bakılılar və şəhərin qonaqları, siqaret çəkən sürücüyə lənətlər yağdırır, başlarını pəncərələrdən çıxardıbsərinləməyə çalışır, qoltuqlarının altı qırxılmamış arvadlar xırda bir bəhanə tapıb davaya, söyüşə başlayırdılar.Sürücülər də boş dayanmır, yanlarından ötüb keçən rəqiblərini ana-bacı söyüşləri ilə söyür, onların qız-gəlinləriniyada salırdılar. İki-üç nəfərlik qruplarla işləyən cibgirlər də basabasdan istifadə edib, camaatın ciblərindən mobiltelefon və pulları çırpışdırırdılar. Sovet dövründə əkilən, müstəqillik dövründə isə ildə minlərlə kəsilən ağaclardanyoxsun qalan Bakının əhalisi min bir müsibətlə kölgə tapıb, sərinləməyə çalışır, bəzi adamlar ağcaqanadlı, toztorpaqlıbağlara üz tutur, əhalinin bir qismi də Şixov çimərliyində üstündə on santimetrlik neft təbəqəsi olan,kanalizasiya sularının axıdıldığı Xəzərə kəllə vururdular. Çimərlikdə xələtlə suya girən abırlı-ismətli xanımlara,sahildə satılan isti qarğıdalıları yeyib sapını, qarpızları gəmirib qabıqlarını qumun üstünə tullayaraq milçəklərəziyafət verən adamlara da rast gəlmək olurdu. (Əli Əkbər, Artuş və Zaur)

Draconian - A Rose For The Apocalypse (resenziya)

Posted by A-Psychosis | Posted in , | Posted on 7:54 AM

   "Tanrılarımızı dar ağacına çəkək, Yeni işıq hər birimizin üzərində parlayacaq..." (Draconian - The Drowning Age)

Möhtəşəm “Arcana Rain Fell” albomu ilə qrupa başlayan sevgim hər albomda özünü daha qabarıq şəkildə biruzə verdi, və bu hər qrupa nəsib olan şey deyil. Diskoqrafiyasını 5 bir-birindən gözəl albomun bəzədiyi Draconianın yeni “A Rose For The Apocalypse” relizi doom və ümumiyyətlə metal səhnəsində qrupun necə güclü kollektiv olduğunu bir daha sübut edir. Ağır doom və yumşaq gothic elementlərini məharətlə tarazlaşdıran qrup daha bir möhtəşəm işə imza atdı. Anders Jacobsson-un ağır nəfəsli qroulu və Lisa Johansson-un gözəl emosional təmiz vokalı həmişəki kimi yaxşı vəhdətdədir.
  

Albom qaranlıq atmosferli macərasına açılış treki “The Drowning Age” ilə başlayır, elə ilk andan həyəcanlandırıcı və ritmin yavaşca yüksəldiyi intro ilə 7 dəqiqə ərzində zəngin doom riffləri, və “Let’s bring our gods to the gallows, A new light will shine on us all” yadda qalıcı lirik cərgəsi ilə albomun içinə addımlamağa başlayırsan. Və albomun qalan hissəsi - heç biri zəif hesab edilməyəcək treklər – eyni keyfiyyətlə davam edir, sadəcə dinləməyə təhrik edici saunddur. Hər bir treki doom ağırlığında işləməməkləri isə fikrimcə ağıllıcadır, bu həm monotonluğu azaldır, həm albomu daha fərqli və rəngarəng edir, xüsusilə aqressiv treklər hesab etdiyim “End of the Rope” və “Deadlight”. Lisa-nın vokalı xüsusilə “Elysian Night” trekində gözəl və nəzərə çarpandır. Həmçinin Johan Ericson və Daniel Arvidsson-un yüksək qiymətləndirdiyim gitar işləri zəngin və “dadlı”-dır. İlk dinləmədə albom barəsində yalnız gözəl təsüratlar qaldı, başqa heç nə düşünmək mümkün deyil. İkinci dinləmədə qrupun saundunun digər çox sevdiyim melodeathdoom fin qrupu Rapture-ə necə bənzədiyini hiss etdim, həqiqətən də arada bir axıcı ritmik doom riffləri Rapture saundunu çox xatırladır, xüsusilə “End of the Rope” trekində.
   Daha bir güclü Draconian relizi geridə qaldı, və bu il əksər doom metal səhnəsindəki albomları dinləmiş biri olaraq qətiyyətlə qeyd edə bilərəm ki, ilin hələ ki ən yaxşı doom metal albomudur. Albomun lider treklərindən biri “The Last Hour Ancient Sunlight”-a kipin çəkilməsi də sevindirici oldu. Ən çox xoşladığım “Wall of Sighs” treki ilə bağlanan albom yüksək həzz almağıma və metalı bir daha sevdiyimə səbəb olduğu üçün Draconiana sonsuz təşəkkürlər; əlbəttə bir gün konsertində iştirak etmək ümidi ilə :)

P.S 4:54-də başlayan riff partiyası albomun ən yadda qalan və gözəl hissəsidir...


O, o deyil... O, elə o`dur...

Posted by Sximnik | Posted in | Posted on 1:19 PM

Mən Pakistan deyiləm atom bombamla fəxr edim. Mən Amerika deyiləm gücümlə, hakimiyyətimlə digərlərini boyun əydirim. Mən Rusiya deyiləm generallarımla, ordumla qürurlanım. Mən Ermənistan deyiləm başqasının malına göz dikim. Mən şəhid deyiləm bir parka torpağa görə keçmişimi boşa verib gələcəyimin üstünnən xətt çəkəm. mən mücahid deyiləm həyatımı nəyinsə uğrunda qurban verim. Mən mürşid deyiləın insanları arxamca aparım. Mən mürid deyiləm kiminsə arxasınca gedim. Mən Kant deyiləm tanrı yoxdu deyim. Mən Coelho deyiləm tanrının olduğunu iddia edim. Mən Məcnun deyiləm sevgiylə ömrümü çürüdüm. Mən Nitşe deyiləm sevgi yoxdur deyim. Mən sudanlı deyiləm acınnan ölüm. Mən Rockfeller deyiləm ölülərin puluyla dünyanı ələ keçirim. Üzeyir deyiləm insanların qulağını ağrıdım. Motsart deyiləm kiminsə zövqünü oxşamaq üçün simfoniya bəstələyim. Məhlə uşağı deyiləm hər mənasız şeyə görə “söhbət” eliyim. Mən modern gədə deyiləm hər diyilən sözü peysərə atım. Ruski yazıçnı deyiləm. Tureçski priçoska sahibi də deyiləm. Avropa geyim tərzinə də sahib deyiləm. Milliyyətçi deyiləm milli dəyərlərlə nəfəs alım. Şərəfsiz deyiləm millətimi alçaldanlara baxıb hırıldıyım. Radikal deyiləm hamiıya din soxum. Tolerant deyiləm dəyərlərimə hörmət eləmiyənlərə bir söz demiyim. Communist deyiləm hər kəs bərabər yaşasın deyim. Capitalist deyiləm insanlararsı təbəqələşmənin dərinləşməsinin tərəfdarı olum. Filosof deyiləm kimlərəsə öz əndrəbadi fikirlərimi deyim. Kimlərinsə həyatı dəyişsin deyə fırranıb fırranıb eyni yerə gələcək mövzularda qıçımnan mülahizələr uydurum. Dindar deyiləm ona qarşı gələn hər şeyi mənasız sayıb maraq dairəmdən çıxarım. Təkamülçü deyiləm ömrümü nəyisə isbat eləməkçün həyatımı fosillərnən keçirəm. yaxşı oxuyan deyiləm əlaçı çıxım. Avara deyiləm çayxanalardan çıxmıyım. Ata deyiləm övlad qayğısı çəkim. Övlad deyiləm ata qayğısı gözləyim. Papa Carlo deyiləm hər kəsin problemini həll edim. Saturnus deyiləm öz qaranlıq dünyama qapılıb hər şeyi unudum. Metallica deyiləm heç nəyi vecimə almıyıb kefnən yaşıyım. Isa deyiləm dünyanın necə xilas olacağının yükünü çiyinlərimdə daşıyım. Rasist deyiləm irqlər fərqlidi deyim. Fresco deyiləm insanlar bərabərdi, eynidi deyim. Mən sən deyiləm facebook`da yatım. Mən sən deyiləm bütün maşınların detallarını bilim. Mən sən deyiləm telefonları əzbər tanıyım. Mən sən deyiləm 6 xarici dili təmiz bilim.Mən sən deyiləm bir anı belə boşa vermədən kitab oxuyum. Mən sən deyiləm bilmədiyim zibil qalmasın. Mən sən deyiləm bütün seriallardan xəbərim olsun. Mən sən deyiləm güclü məntiqim, sürətli düşünmə qabiliyyətim, yüksək intelektim olsun. Mən sən deyiləm nəyləsə fəxr etmək kimi məcburiyyətim olsun… fəxr eliyim…. Özümü yüksəkdə, fərqli hiss eliyim. Nəyləsə üstün olmağı özümə borc bilim…. Mən sən istiyən deyiləm yüksək əxlaq, tərbiyə, mədəniyyət çərçivəsində olum. Mən sən deyiləm ağzıma gələni danışıb yerimi bilməyim, hamıya söz atım. Mən sən istiyən deyiləm hər şeyi bilim, mən sən deyiləm heç nə bilməyim. Mən sən deyiləm insanlara gözlərim(!)ə görə qiymət verim. Mən sən deyiləm qulaqlarımla aldanım. Mən sən deyiləm başqalarının seçimlərinə görə onları ”aşağılayım”. Mən sən deyiləm mənim bəyəndiyim yaxşıdı, onnan yaxşısı yoxdu deyim.

Mən bunlar deyiləm. rahat buraxın məni. Tək buraxın. Özümlə baş başa….. bunların heç biri deyiləm. Mən insanam. Əgər insan dedikləri budursa, mən insan deyiləm….

Dosta Məktublar 3: Poker masası, Veqas və Həyat

Posted by A-Psychosis | Posted in | Posted on 9:03 AM

  -    “Həyatı “yenidən doğulsam xəyallarıma yox, gerçəkləşdirdiyim hər bir ana üstünlük verərdim, daha çox risk edər, daha az planlar qurardım, yağışa çətirlə çıxar, üstümə palçıq sıçratmamağa çalışmazdım, daha az şeyə ciddiyyətlə yanaşar, daha az siyasi müzakirələr edər, daha çox əylənərdim, hər səhər günəşin doğuşunu izlər, daha çox səyahət edərdim” deməyəcəkmiş kimi yaşamağa çalışmaqdır düzgün olan. Yanlış olan böyük xəyallara görə kiçik xəyallardan vaz keçməkdir. Bir insan düşün, xəyalındakı maşını almaq üçün illərlə qazandığı pulları heç bir anını gerçəkləşdirməyə, əylənməyə, istədiyi paltarı geyinməyə, kefi çəkən yeməkləri dadmağa xərcləməyib toplayan və xəyalını reallaşdırmağa çox az qalmış yolu keçərkən maşın çarpması ilə ölən bir insanı düşün. Sabahı düşünmədən də o sabahı yaşamaq olar, hər an hər şey ola bilər. Hər an layiqincə yaşanılmalıdır.”

“Saçı uzun və ağlı qısa gözəllik abidəsinin incə əlləri çiynində, arada bir “bu gecə çox şanslısan” deyən ehtiraslı səsi qulaqlarında, astaca qurtumladığın viskinin dadı ağzında və səni qalib edəcək o iki kart əlində ikən masadan qalxmaq çox çətindir. Hə, bir əl daha, bəlkə bəhsi artıraq (?!), şans bu dəfə yanımdadır, ehtimallar xeyrimədir, hə, güclü rəqibəm, qalib olacağam, viskimi təzələyin… Düşündüyün nə qədər pul qazanmaq deyil, uduzmamaqdır, nə qədər pul itirmək deyil, qalib gəlməkdir. Hə, rəqiblərimin əllərini görürəm: bax o mavi pencəklinin əli sağlam deyil, sadəcə oyundakıları qorxudub çəkilməyə vadar etmək üçün durmadan bəhsi artırır; ay səni hiyləgər qadın, əlində iki onluq var, yerdə açılan onluğu da yaxşı görürsən, bəhsi də artırmırsan, bir onluq daha açıldıqda dördlük əldə edib masadakı pulları qarşına çəkəcəksən; hələ də anlamağa çalışdığım eynəkli cavan oğlan, üz cizgilərindən və davranışlarından heç nə bəlli etmir, yenə də əlinin mənimkindən güclü olması ehtimalı çox kiçikdir. Şans, hesablar, ehtimallar, planlar, tələlər, hiyləgərliklər, qələbə və məğlubiyyətlər, və güclü rəqabət, bəli, poker masası da həyat kimidir, tək üstünlüyü ədalətli rəqabətdir, masa ətrafındakı rəqiblərin bərabər olmasıdır, varlı-kasıb, güclü-zəif, gözəl-çirkin fərqi yoxdur, masaya oturdunmu hər kəs üçün şərtlər eynidir, dostun, düşmənin yalnız özünsən, qələbə yalnız sənə məxsusdur… Hə, əlimdə bu kartları tutmuşkən məğlubiyyətim mümkün deyil, sadəcə sakit ol, hisslərini zibil qutusuna at, həyəcanlanma, əlini rəqiblərə bəlli etmə,ağlını işlət,ehtimalları hesabla, səbrli ol, rəqəmlər, faizlər, ehtimallar,rəqiblərin əlini görməyə çalış, gözlərindən oyunu oxu, amma sadəcə ehtimalları hesabla, onlar heç vaxt yanıltmazlar, əlinə tam güvəndiyində davam et, risk etmə, və hər şey bu qədər bəsitdir; və son kart da masa üzərinə açılır, bəli tam düşündüyün kimi, yüksək ehtimalın doğru çıxdı, yenə qalibsən, eynəklinin gözlərindəki məğlubiyyət hissindən, mavi pencəklinin masadakı pullarına kədərli baxışlarından, hiyləgər qadının əsəbi halda əllərini masaya sıxmasından həzz alırsan, heç nəyin önəmi yoxdur, məğlub etmək əla hissdir. Ən sevimli əyləncə məğlub etməkdir !” – demişdi mənə yaxın dostum, bacarıqlı poker oyunçusu. Ehtimallara bu qədər önəm verdiyinin, risk etmədiyinin yanlış olduğunu düşünmüşdüm də, amma bəlli etməmişdim - hər halda pokeri oynayan odur, bu işləri məndən daha yaxşı bilir… Və bir gün məni haqqlı çıxaracağına da ehtimal verməmişdim:
   “Dostum, Veqasın parlaq gecələri… Bitmək bilməzlər, bütün kazino və qumarxanalarda bir əl oynamaq, bütün neon işıqları ilə bəzədilmiş göz qamaşdırıcı otellərdə qalmaq, səmanın sonuna doğru qalxıb uzanan binaların arasında əbədi gəzmək istərsən. Filmlərdəki səhnələrdən belə çox gözəldir, şirin yuxular kimi, hər gecəsini bir ayrı gözəllik abidəsinin yanında keçirdiyin, hər poker qələbəsindən sonra həyatdakı ən böyük uğurunmuş kimi ətrafındakıların alqışları ilə sehrləndiyin gecələrdən ayrılmaq çox çətindir. Yanıb-sönən rəngarəng işıqların əhatəsində yaşadıqlarının gerçəkmi, halüsinasiyamı olduğunu anlamaq belə çətindir. Həqiqət ilə xəyal arasındakı sərhədlərin şəffaflaşaraq yavaşca gözdən itdiyi, vücudunla bütünləşib fantaziyalar aləmində dolaşdığı Veqas gecələrində özündən başqa, sənin dünyandan və həqiqətlərindən savayı hər şey yalandır. Kazinonun təhrikedici iri “VVelcome”-nı gördüyündə özünü hər cür, növbənöv insanların toplaşdığı, gülüşlərin, şaqqıdayan kartların, uçuşan pulların bəzədiyi poker, rulet, və hər növdən qumar masalarının ətrafında gəzişirkən taparsan ; yerdən insanboyu hündürlükdə qaldırılmış yaşıl, qırmızı “masa”larda rəqs edən dar mini geymiş yarıçılpaq, iri sinəli, incə və uzunsaçlı gənc qızlar, sakitlik olduqda belə hələ də qulaqlarında səslənən gur musiqi, göz qamaşdırıcı mənzərələr, hər şeylə sehrlənərsən. Qazanacağını ya məğlubiyyətini düşünmədən yenə əyləşərsən o sehrli masaya, şirin yuxunun qapısını açmaq, maddi və mənəvi varlığını tamamilə gecəyə təslim etmək üçün ilk kartları əlinə alarsan, oyun davam edər, bəlkə bəhsi artıraq (?!), viskimi təzələyin, əlini görürəm, ehtimal kiçikdir, amma risk edəcəyəm, bəli risk etmək lazımdır… Masada itirdiyin heç bir pul da önəmli deyil, zatən yaşadığın bütün gözəlliklərə dəyər, vacib olan yalnızca həzz almaqdır. Gerçəklər önəmli deyil, önəmli olan yalnızca indidə nə yaşadığındır, saxta olsa belə, yalan olsa belə, önəmli olan fantaziyalardır !
   Dostum, önəmli olan fantaziyalardır, sənin dünyandır vacib olan, gerçək olan sənin gerçəklərindir, öz yaşamında təcrübədən keçirmədiyin hər şey yalandır, inanmaq boş şeydir, həqiqət zatən həqiqətdir, inanılmağa ehtiyacı yoxdur, odur ki müzakirə etməyi burax və anın dadına baxmağa başla, önəmli olan sənin istəklərindir, yaşamadığın hər an sənin itkindir. Veqasa getməyinə ehtiyac yoxdur, öz Veqasını çox yaxınında inşa edə bilərsən, hər şey çox bəsitdir, yenidən anlatmağıma gərək varmı, dostum ?!
   Poker masasında ehtimalların çox zaman doğru çıxsa da, hər zaman sənə tərəf deyil, planlamaq yaxşı şeydir, ama hər zaman uğurlu nəticə verəcəyini də kim sənə vəd etdi ?! Axmaqlıqdır, bəli axmaqlıqdır, planlarla yaşamağı deyirəm, təmiz və səliqəli, hər şeyə ciddi yanaşaraq yaşamağadır etirazım, yağışa çətirlə çıxmaqdır axmaqlıq ! Bütün ehtimalları, hər addımının doğuracağı nəticələri öncədən hesablamaq, xeyrinə olan ehtimallara hər zaman üstünlük vermək gözəl və qüsursuz bir həyatın olduğunamı işarə ?! Bir vaxtlar bir poker oyunçusu kimi ehtimalların necə də dəyərli olduğunu düşünürdüm, risk etmək mənə görə deyildi, əlimə 80-90 faiz güvəndiyimdə oyuna davam edərdim, amma zaman keçdikcə çox kiçik ehtimalların necə qələbə çaldığını, bütün planlarımın alt-üst olduğunu gördüm, və anladım ki, ehtimalın böyük-kiçiyi yoxdur, hər an hər şey ola bilər, qaydalarla yaşamaq, gələcəkdə planına uyğun əldə edə biləcəyin mükafatla “an”ları boşuna xərcləmək, həzzləri islah etmək sadəcə ağılsızlıqdır, həyat qaydasız və səliqəsiz yaşamağı tələb edir. Həyatın bir Veqas olmalıdır, yaşamaq üçün, həqiqətən yaşamı dadmaq üçün həyatın bir poker masası olmalıdır, daha çox risk etməlisən, daha az şeyi ciddi qəbul etməlisən, uduzduğunda belə viskini böyük həzzlə qurtumlamağı bacarmalısan; anlar, bəli anlar, sadəcə anları istədiyin kimi yaşamaqdır həyatın mükafatı, dostum, yoxsa sən şəxsi Veqasının təməlini atmamısanmı hələ ?! “

Qanunlar haqqinda

Posted by Sximnik | Posted in | Posted on 4:50 AM

Dövrümüzdə tətbiq olunan qanunlar insanların rifahı üçün deyil, onların inkişafı, rahat yaşaması üçün deyil. Qanunlar sadəcə bizi idarə edən sistemin daha dayanıqlı və maneəsiz şəkildə inkişaf etməsini, insanların kölələşdirilməsini təmin etmək, onların hər addımını, hər hərəkətini, hər sözünü izləmək, hər cür fəaliyyətinə nəzarət etmək üçündür. Bu qanunlar cinayətlərin (cinayət sadəcə insan öldürmək deyil) qarşısını almaq üçün deyil, özü başlı başına bir cinayətdir. Insan “doğa”sına qarşı olan hər şey cinayətdir. Əgər bu qanunlar insan fəaliyyətinin düzgün inkişafını təminn etsəydi, insanların onlara əməl etməsi üçün xüsusi xidmət orqanlarının, xüsusi hazırlanmış güc strukturlarının yaradılmasına ehtiyac olmazdı. Əgər qanunlar insanların xeyrinə və insan “içgüdü”lərinə uyğun olsaydı, onları pozanlar üçün xüsusi cəza tədbrləri olmazdı, həbsxanalar olmazdı. əgər insanlar kütləvi olaraq qanunlardan şikayətlənirlərsə, onları pozmağa qarşı içlərində xüsusi, özlərində asılı olmayan istək varsa, demək ki, bu qanunlar insan təbiətinə, onun instinklərinə ziddir. Əgər qanunlar insanlara “dubinka” gücü ilə qəbul etdirilirsə, demək ki, cinayət – bu qanunlara qarşı gəlmək deyil. ən böyük cinayət bu qanunların özüdür. Onlar insanların fəaliyyətinə mane olur, insanların fərdi instinktlərinin normal həyata köçürülməsinin qarşısını alır, insanların şüuraltı düşüncələrinə təsir edir və sonda normal düşüncə qabiliyyətinə mənfi təsir göstərir... (!)
Hələ görək bu qanunların işləmə prinsipləri nədir? Onun işləməsinin cəmiyyətə, insana müsbət təsiri varmı? Cinayətkarı islah edə bilirmi? Bir cinayətkar həbsə girir. Min işgəncə görür. Sonra çıxır. Və növbətçidə görürük ki, Həsənov İlqarağa artıq 3cü dəfədir ki, eyni cinayətdən tutulub. əgər bir qanun-cəza sistemi cinayətkarı islah edə bilmirsə, eyni cinayətin başqa başqa şəxslər tərəfindən, hətta bir nəfər tərəfindən bir neçə dəfə təkrarlanmasına şərait yaradırsa... bu şəxslər bir dəfə cəza aldıqdan sonra belə.... bu qanun-cəza sistemi dayanıqsız və səhv bir sistemdir. Insanın təbii istəklərinə qarşı olan bir sistem əleyhinə bir gün hər kəs öz etiraz səsini qaldıracaq və belə sistemlər məhvə məhkumdur...

Həyatınızı dəyişən Musiqilər oldumu heç?!

Posted by A-Psychosis | Posted in | Posted on 10:15 AM

Həyatınızı dəyişən musiqilər oldumu heç? Mütləq olmuşdur, sizə möhtəşəm hiss etdirən, baxışlarınızı dəyişən, yaşam ritminizi tənzimləyən, hisslərinizlə manipulyasiya edən, sadəcə “gözəl musiqidir” deyib keçmədiyiniz, dinlərkən bir başqa hiss etdiyiniz, sizi notlarına və axışına zəbt edən musiqilər, mütləq olmuşdur.. Həyat bərbaddır dediyiniz zamanlarda sanki xilaskarınız kimi meydanda peyda olan, ətrafınızdakı qaranlığı yarıb da baxışlarınızı işıqlandıran, ya qaranlığın dərinliklərinə daha da dartıb zülmətdən həzz almağınıza səbəb olan, üzərinə alıb səmaya qanadlandıran, “oh, həyat budur” dediyiniz musiqilər, mütləq olmuşdur həyatınızda.. Ayaqlarınızı yerdən kəsən, içinizi titrədən, qulaqlarınızdan damarlarınıza axıb qanınızı qaynadan, hər hüceyrənizi silkələyən musiqilər.. Ruhunuzla bütünləşən, beyninizə çip taxıb da idarə edən, gözlərinizə abstrakt örtüklü eynəyi taxıb da qarşınızda həmişə getmək istədiyiniz məkanları canlandıran, ağappaq buzlaqları, tünd yaşıl meşələri, sonsuz okeanı, küləyin toxunuşunu, ildırımın parıltısıını, yağışın qoxusunu hiss etdirən, gözlərinizi qapayıb da özünüzü təslim etdiyiniz musiqilər, mütləq var olmalıdır həyatınızda.. Həyat tərzinizi, ətrafa yanaşmanızı dəyişən musiqilər oldumu heç? Arxa fonda daim səslənən, həyat saundtrekiniz kimi bir şey, heç olmadımı? Sualım ölülərə deyil,həqiqətən yaşadınızmı? Yoxsa, Tanrının ən gözəl hədiyyəsinə ciddi yanaşmadınızmı?! Musiqisiz həyatın suyu çəkilmiş və qurumuş cansız odun parçasından fərqsiz olduğunu söyləməmə gərək varmı?! Mütləq olmuşdur, içinizdəki mövsümləri dəyişən, payızın sarısını, qışın ağını, yazın yaşılını, yayın qırmızısını həyat rəsminizə yayan musiqilər.. İstəyib də söyləmədiyiniz kəlimələri ifadə edən, sevincinizi,üzüntünüzü paylaşdığınız, ruhunuzu alıb da kainatı səyahətə çıxaran, sizi “məhv” edən musiqilər mütləq olmuşdur.. Olmuşdur, gecə quşunun qanadlarındakı çırpıntılarda, ürəyinizin pıçıltısında, doğan səhər günəşinin şəfəqlərində, və düşüncələrinizin dərinliklərində gizlənmiş varlıqlar - musiqilər mütləq olmuşdur həyatınızda !

P.S. Wolverine - "Still" albomundan təsirlənərək yazdığım məqalədir,gözlərinizi bağlayın və aşağıdakını dinləyin,haralarasa səyahət biletiniz hazırdır artıq..