Dirçəliş...
Posted by A-Psychosis | Posted in Deyinmələr | Posted on 9:46 AM
We’ve gone too far now
We fell to deep...
(Caliban)
-Gəlmireeee, nəsə yazmaq gəlmir içimnən, Alim.. nə məsələdi görəsən? Noolub mənə??? Heç belə olmamışdı axı....
Blog`u açdığımız günnən 2 aya yaxın vaxt keçənnən sonra axşam həyətdə oturub, notebookun qabağında bunları yazacaq imişəm deməkki, söhbəti dialoqla başlayıb sanki Alimlə üzüzə oturub hansısa yağışlı və küləkli gündə oturub dərdləşirmişik, bütün ruh düşkünlüyümü ona danışırmışam kimi bir vəzyət vəsf eləmək istiyirmişəmmiş... nə əclaf adamam mən a kişi? Dostoyevskinin sözü olmasın demək gəldi içimnən, deyəndə, yadıma düşdü ki heç həqiqətən də onun sözü deyilmiş... hər nəysə Dostoyevskinin də o sözü deyənin də... yazıçılar niyə daima qeyri-standart standartlığa qaçırlar anlamıram, nə onları cəlb eliyir burda başa düşə bilmirəm. həmişə belə mistik, cəlbedici, qeyri adi (olduğu qədər də adi), nə bilim əndrabadi şeylər yazmaq istiyirlər. noolur ki onda? Oxucu oxuyub da “uy blyaaaa.... nətttərrrr yazıbəəəəəə köpəyuşağı” deyəcək deyə dalıvı dağıdıb xəyal dünyavın dibinə baş vurub, orda qalan yosunnarı klavyaturaya tökməkdə nə var axı? Nədir bu hakimiyyətlə dava, nədir bu sosial problem eşqi, nədir bu siyasi cərəyan, dini cərəyan həvəsi? Eyni mövzular çürüyə çürüyə dərinliyini də itirib. Post modernizm, plyuralizm gəlib guya... hardadı? Heç mən görmədim onu... Plyuralizm fərqli mövzuların işlənməsidi.... Daha fərqli mövzudu deyib onu iyrəniləcək dərəcədə təkrar olunması yox. Daha bunun nəyi fərqlilik oldu ki? Nəyi rəngarənglik oldu bunun? Din`i`zmləri gətirdilər hər şeydə rəngarənglik var bir burda yoxmuş kimi.. başdandı bloglar, facebuk səyfələri, notlar.... Türk rus saytlarındakı məqalələri tərcümə eləyib yerləşdirmək rəngarənglik yaratmaq və böyük bir fəaliyyət hesab olunmağa başlandı. Və bir iki savadsız cahil dindarı yerində oturtmaq isə əməlli sosial xidmət oldu... rok`a rep`ə qulaq asmaq, təzə saç modelləri, geyimlər, emo tərzləri fərqlilik sayıldı, ama takdir edərsiniz ki, hamıda eyni olan şey səninlə mənim aramda fərq deyil.... bilirəm 4 5 ay sonra hamı bunu deyəcək və hamı yenidən əvvəlki sadə azərbaycanlı geyiminə dönəcəklər artıq fərqliliyi yaradan bu olduğu üçün ama onda da hami elə olanda (təkcə geyim olmasın elə hər şeydə) da o adiləşəcək artıq.... və o zaman Bardamu` artıq çoxdan bu dünyadan köçmüş olacaq və bunu dərk edənlər, onu başa düşənlər və tanıyanlar da onun ruhuna bir xeyir dua göndərərlər yəqin... nədir bu fərqlilik eşqi? Nədir bu yarışmaq həvəsi? Pathman`nan fərqli olaraq mənim üçün həyatda ən üzücü şey insanların qalib gəlmək üçün öz mənəviyyatlarını itirməsidi...
- nədi bu yarımçıq`lıq sindromu? Hər şey yarımdıye elə bil, Alim... bəlkə də yarıdan da az.... elə yazdığım bu yazı kimi....
- pt2. hə qardaş, yenə gəldik... eyni vəziyyət.. eyni boşluq. Hec bir həzsiz, heç bir hissiz, heç bir reflekssiz... istəklərim də can verib... mimkalarım.... Bardamu bu gün can verir... ama sabah yenə diriləcək... yenə hər zamanki kimi... aktiv, dinamik, her şeyə maraq göstərən, hamının dərdinə şərik çıxan, zarafatcıl, şən, gülərüz maskasını taxacaq yenə üzünə... sabah axşam yenə öləcək... o biri gün yenidən diriləcək... və həyat beləcə axıb gedəcək... və bir gün hamımız dönüb geri baxanda nə görəcəyik görəsən? Saçmalıklarla dolu bir həyat... ölümün olduğu yerdə daim bir yarış, bir qalib gəlmə əzmi, liderlik həvəsi, başqasını aşşağılayan, xor görən, kimlərləsə lağ edilən, kimlərinsə qüsurlarının ələ salındığı günlər... sizsiz insanlıqdan danışan, dinnən imannan danışan mənim inancsız olduğumu biləndə ay oğraşdar!
- Heçlik nədir ay Alim? Hə? Heç nə istəməmək nədir? Hər şeyim var və artıq heç nəyə ehtiyacım yoxdu ya artıq heçlik elə bir mazoxist zövq alırsan ki nəyinsə olması artıq səni həzz almaqdan uzaqlaşdıracaq deməkdir? Yadımdadı son dövrlərə kimi heç vaxt olmamışdı ki heç nə istəyim... ən azı pasledni variant ölməy istiyirdim ama bu axşam o belə yoxdu içimdə... həyat qəribədi... bəzən bizə hər şeyi verir ama onlardan zövq alacaq şeyi vernir... onu verəndə də görürsən o biriləri vermir... iğrenç bi ruh halindeyim...
We fell to deep...
(Caliban)
-Gəlmireeee, nəsə yazmaq gəlmir içimnən, Alim.. nə məsələdi görəsən? Noolub mənə??? Heç belə olmamışdı axı....
Blog`u açdığımız günnən 2 aya yaxın vaxt keçənnən sonra axşam həyətdə oturub, notebookun qabağında bunları yazacaq imişəm deməkki, söhbəti dialoqla başlayıb sanki Alimlə üzüzə oturub hansısa yağışlı və küləkli gündə oturub dərdləşirmişik, bütün ruh düşkünlüyümü ona danışırmışam kimi bir vəzyət vəsf eləmək istiyirmişəmmiş... nə əclaf adamam mən a kişi? Dostoyevskinin sözü olmasın demək gəldi içimnən, deyəndə, yadıma düşdü ki heç həqiqətən də onun sözü deyilmiş... hər nəysə Dostoyevskinin də o sözü deyənin də... yazıçılar niyə daima qeyri-standart standartlığa qaçırlar anlamıram, nə onları cəlb eliyir burda başa düşə bilmirəm. həmişə belə mistik, cəlbedici, qeyri adi (olduğu qədər də adi), nə bilim əndrabadi şeylər yazmaq istiyirlər. noolur ki onda? Oxucu oxuyub da “uy blyaaaa.... nətttərrrr yazıbəəəəəə köpəyuşağı” deyəcək deyə dalıvı dağıdıb xəyal dünyavın dibinə baş vurub, orda qalan yosunnarı klavyaturaya tökməkdə nə var axı? Nədir bu hakimiyyətlə dava, nədir bu sosial problem eşqi, nədir bu siyasi cərəyan, dini cərəyan həvəsi? Eyni mövzular çürüyə çürüyə dərinliyini də itirib. Post modernizm, plyuralizm gəlib guya... hardadı? Heç mən görmədim onu... Plyuralizm fərqli mövzuların işlənməsidi.... Daha fərqli mövzudu deyib onu iyrəniləcək dərəcədə təkrar olunması yox. Daha bunun nəyi fərqlilik oldu ki? Nəyi rəngarənglik oldu bunun? Din`i`zmləri gətirdilər hər şeydə rəngarənglik var bir burda yoxmuş kimi.. başdandı bloglar, facebuk səyfələri, notlar.... Türk rus saytlarındakı məqalələri tərcümə eləyib yerləşdirmək rəngarənglik yaratmaq və böyük bir fəaliyyət hesab olunmağa başlandı. Və bir iki savadsız cahil dindarı yerində oturtmaq isə əməlli sosial xidmət oldu... rok`a rep`ə qulaq asmaq, təzə saç modelləri, geyimlər, emo tərzləri fərqlilik sayıldı, ama takdir edərsiniz ki, hamıda eyni olan şey səninlə mənim aramda fərq deyil.... bilirəm 4 5 ay sonra hamı bunu deyəcək və hamı yenidən əvvəlki sadə azərbaycanlı geyiminə dönəcəklər artıq fərqliliyi yaradan bu olduğu üçün ama onda da hami elə olanda (təkcə geyim olmasın elə hər şeydə) da o adiləşəcək artıq.... və o zaman Bardamu` artıq çoxdan bu dünyadan köçmüş olacaq və bunu dərk edənlər, onu başa düşənlər və tanıyanlar da onun ruhuna bir xeyir dua göndərərlər yəqin... nədir bu fərqlilik eşqi? Nədir bu yarışmaq həvəsi? Pathman`nan fərqli olaraq mənim üçün həyatda ən üzücü şey insanların qalib gəlmək üçün öz mənəviyyatlarını itirməsidi...
- nədi bu yarımçıq`lıq sindromu? Hər şey yarımdıye elə bil, Alim... bəlkə də yarıdan da az.... elə yazdığım bu yazı kimi....
- pt2. hə qardaş, yenə gəldik... eyni vəziyyət.. eyni boşluq. Hec bir həzsiz, heç bir hissiz, heç bir reflekssiz... istəklərim də can verib... mimkalarım.... Bardamu bu gün can verir... ama sabah yenə diriləcək... yenə hər zamanki kimi... aktiv, dinamik, her şeyə maraq göstərən, hamının dərdinə şərik çıxan, zarafatcıl, şən, gülərüz maskasını taxacaq yenə üzünə... sabah axşam yenə öləcək... o biri gün yenidən diriləcək... və həyat beləcə axıb gedəcək... və bir gün hamımız dönüb geri baxanda nə görəcəyik görəsən? Saçmalıklarla dolu bir həyat... ölümün olduğu yerdə daim bir yarış, bir qalib gəlmə əzmi, liderlik həvəsi, başqasını aşşağılayan, xor görən, kimlərləsə lağ edilən, kimlərinsə qüsurlarının ələ salındığı günlər... sizsiz insanlıqdan danışan, dinnən imannan danışan mənim inancsız olduğumu biləndə ay oğraşdar!
- Heçlik nədir ay Alim? Hə? Heç nə istəməmək nədir? Hər şeyim var və artıq heç nəyə ehtiyacım yoxdu ya artıq heçlik elə bir mazoxist zövq alırsan ki nəyinsə olması artıq səni həzz almaqdan uzaqlaşdıracaq deməkdir? Yadımdadı son dövrlərə kimi heç vaxt olmamışdı ki heç nə istəyim... ən azı pasledni variant ölməy istiyirdim ama bu axşam o belə yoxdu içimdə... həyat qəribədi... bəzən bizə hər şeyi verir ama onlardan zövq alacaq şeyi vernir... onu verəndə də görürsən o biriləri vermir... iğrenç bi ruh halindeyim...